Γιατί θέλουν να επέμβουν και στο Σύνταγμά μας;

 

του Κώστα Ροδινού

Στην αρχή δεσμεύτηκε  ο πλούτος και υποθηκεύτηκε το μέλλον της χώρας, με μια επαχθή δανειακή σύμβαση,  στα όρια της υποτέλειας.

Μετά άρχισαν να έρχονται οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι του ΔΝΤ και των Βρυξελλών και να μας ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους, μετατρέποντας την εκλεγμένη κυβέρνησης της χώρας σε απλό εκτελεστικό όργανο.

Στη συνέχεια μάθαμε ότι το πρόγραμμα, όπως σχεδιάστηκε, δεν βγαίνει και ...

χρειάζεται «επιμήκυνση» του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Αλήθεια, υπήρχε κάποιος σοβαρός άνθρωπος που πίστευε ότι μια υπερχρεωμένη χώρα, που δανείζεται με τοκογλυφικά επιτόκια, θα μπορούσε σε μια τριετία να αποπληρώσει 110 δις;

Μα τότε γιατί το  έκαναν;

Μα αν δεν το  έκαναν, τότε πώς θα δικαιολογούσαν αυτή την ληστρική επιδρομή στα εισοδήματα της μεσαίας τάξης (γιατί αυτούς πλήττει κυρίως το μνημόνιο) με στόχο τη μείωση  του  βιοτικού  επιπέδου και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για τη βελτίωση δήθεν της ανταγωνιστικότητας;

Τώρα, λοιπόν, που  βλέπουν ότι το τέλος της πορείας είναι αδιέξοδο, προσπαθούν να παρατείνουν την θεραπεία!

Διαπράττουν ένα βασικό λάθος: Μια λαθεμένη θεραπεία είναι περισσότερο επικίνδυνη όταν παρατείνεται η χρήση της!

Η ιστορία με την αναθεώρηση του Συντάγματος, με πρόσχημα την οικονομική κρίση,  δεν είναι και τόσο αθώα.

Τι απύθμενο θράσος είναι αυτό να θέλουν να έχουν άποψη για το Σύνταγμά  μας;

Η Ελλάδα δεν είναι …Ρηνανία!

Επιπλέον, η συνταγματική πρόβλεψη για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς είναι περιττή!

Και είναι περιττή  γιατί ουδεμία πρακτική αξία έχει τη στιγμή που  η οικονομική πολιτική της χώρας χαράσσεται στις Βρυξέλλες.

Γιατί δεν αποφασίζουν, αντί για  έλλειμμα της τάξεως του 3%, οι χώρες μέλη της Ευρωζώνης να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς;

Για ποιο λόγο θέλουν να ανακατευτούν στα Συντάγματα των χωρών μελών;

Ο προϋπολογισμός  είναι το τελευταίο εργαλείο που διαθέτει κάθε χώρα για την άσκηση της πολιτικής της.

Προφανώς θέλουν να το ελέγξουν και αυτό. Ολα τα άλλα είναι δικαιολογίες.

Το επόμενο βήμα είναι να μας υπαγορεύουν   πότε θα κάνουμε εκλογές, ποιό εκλογικό σύστημα θα χρησιμοποιούμε,  ποιά κόμματα θα δικαιούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές και  άλλα ….«ενοχλητικά»!

Ολη αυτή η ιστορία μου θυμίζει πολύ, «παγκόσμια διακυβέρνηση»!

Και επειδή η συνταγματική αναθεώρηση απαιτεί την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών, επιχειρούν να εγκλωβίσουν στους σχεδιασμούς και τον Αντώνη Σαμαρά. Προεξοφλούν μάλιστα και τη θέση του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα χρειάζεται ένα καινούργιο Σύνταγμα. Αυτό το Σύνταγμα, όμως, πρέπει , πρώτον  να είναι δική μας υπόθεση και δεύτερον να μην γίνει υπό το βάρος και στη σκιά  της παρούσας οικονομικής κρίσης. Ποιος ξέρει τι ρυθμίσεις, μπορεί να εμφιλοχωρήσουν.

Ο  καταστατικός χάρτης της χώρας δεν τροποποιείται κάθε μέρα. Επομένως  δεν πρέπει να αντικατοπτρίζει μια δεδομένη και μάλιστα δυσμενή χρονική συγκυρία. Εχει το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Και αλλοίμονο ,αν το μέλλον της χώρας είναι το μνημόνιο