Η πιο μεγάλη αγανάκτηση

«Ο σπόρος έχει φυτευτεί» έλεγε προς το σώμα της λαϊκής συνέλευσης στην πλατεία Συντάγματος το βράδυ του Σαββάτου ένας πολίτης. Μία μέρα μετά, την ίδια ακριβώς ώρα, οι ρίζες του σπόρου και τα πρώτα κλαδιά, οι εκατοντάδες, δηλαδή, χιλιάδες κόσμου που κατέκλυσαν εκ νέου το Σύνταγμα, απλώνονταν από

 τους Στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι τα Προπύλαια καθώς και σε όλους τους γύρω δρόμους.

Στο Σύνταγμα επικρατούσε κυριολεκτικά το αδιαχώρητο. Χρειάζονταν ακριβώς (χρονομετρημένα) 17:59.9 λεπτά για να μπορέσει να πάει κάποιος από τη μία πάνω γωνία της πλατείας μέχρι την άλλη. Τα δε ποδοπατήματα ήταν τόσο συχνά, ώστε με μία μόνο συγγνώμη και ένα ελαφρό χτύπημα στην πλάτη ξεμπέρδευες. Πάντα στο Σύνταγμα, στο δεύτερο πανευρωπαϊκό κάλεσμα για ξεσηκωμό, χρειάζονταν επίσης άλλα έξι έως οχτώ λεπτά από την έξοδο του βαγονιού του μετρό μέχρι πάνω στην πλατεία. Τα μεγάφωνα μέσα στους συρμούς προειδοποιούσαν πως «ο σταθμός είναι υπερπλήρης και άτομα με κινητικά προβλήματα καλύτερο θα ήταν να αποβιβαστούν στην Ακρόπολη». Επιπλέον τα κινητά, λόγω υπερφόρτωσης τοπικού δικτύου, δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα την κατάσταση. Επίσης, μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό είχαν τοποθετηθεί κάγκελα ενώ εθεάθη και η «αύρα», το όχημα με κανονάκι νερού. Τα περίπτερα πάνω στην πλατεία είχαν βάλει μέχρι και δύο (!) εξωτερικούς υπαλλήλους για να εξυπηρετούν τον κόσμο, ενώ τα μηνύματα στο facebook από τις ομάδες εργασίας της πλατείας έγραφαν πως «Οποιος δεν είναι εδώ, χάνει. Τσακιστείτε και ελάτε». Ολα τα παραπάνω μεταδίδονταν ζωντανά ακόμη και στην Ισπανία.

Πλέον, η πλειονότητα του κόσμου αυτού, που συμμετέχει παράλληλα και στις λαϊκές συνελεύσεις, έχει στραφεί -βάσει των ψηφισμάτων- κατά του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που όπως λένε και από τα μεγάφωνα: «Δεν είναι τίποτα παραπάνω από το Μνημόνιο 2». Οι πρώτες δράσεις, όπως ψηφίστηκαν, αφορούν το «να δημιουργηθεί μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από τη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος». Σήμερα Δευτέρα πάντως, η καθημερινή συνέλευση δεν θα πραγματοποιηθεί, καθώς έχει προγραμματιστεί η «Ημέρα διαβούλευσης και ενημέρωσης για το χρέος», όπου ο συνταγματολόγος Γιώργος Κατρούγκαλος και οι οικονομολόγοι, Γιάννης Βαρουφάκης, Δημήτρης Καζάκης και Ευκλείδης Τσακαλώτος θα ενημερώσουν τον κόσμο για τη δανειακή σύμβαση και την αντιμετώπιση του χρέους. Επιπλέον, θα κολληθούν αφίσες σε όλη την Αθήνα που θα ενημερώνουν για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Για το καθετί, πρέπει να υπάρχει η έγκριση της λαϊκής συνέλευσης. Εκεί, πρώτα μοιράζονται χαρτάκια με νούμερα σε όσους επιθυμούν να μιλήσουν. Ο χρόνος του 1,5 λεπτού, που έχει στη διάθεσή του ο ομιλητής, έχει αποφασιστεί και οριστεί από τη λαϊκή συνέλευση. Μια υποτυπώδης κληρωτίδα και «να έρθει ο φίλος με το νούμερο 100. Να ετοιμάζεται το 35 και το 50», όπως φώναζαν από τα μεγάφωνα οι συντονιστές. Τελειώνοντας την τοποθέτησή του ο «φίλος» με το νούμερο 100, είπε πως «...όχι γιατί είμαστε αγανακτισμένοι, αλλά εξαγριωμένοι».
Το σώμα καταχειροκρότησε και οι τοποθετήσεις συνεχίστηκαν. «Εμείς οι μεγαλύτεροι τώρα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως δεν έχουμε δημοκρατία», έλεγε ένας μεσήλικος. Τα νούμερα 45, 25 και «να ετοιμάζεται το 130» συνέχιζαν: «Την ημέρα που θα το κατεβάσουν (σ.σ. Μνημόνιο 2), να είναι η ημέρα που θα πέσουν». Ενας 13χρονος πήρε το λόγο: «Ζωή δεν είναι να πίνουμε το καφεδάκι μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά να πολεμάμε». Αλλος, απαντώντας στους πολλούς σκεπτικιστές της συνέλευσης (πού πάμε; τι θα βγει; κ.λπ.) απήγγειλε στίχους από ένα ισπανικό ποίημα: «Διαβάτη, το δρόμο τον ανακαλύπτεις περπατώντας».
Αλλοι, μίλησαν για τη «συγκέντρωση του ενός εκατομμυρίου», ενώ αργά το βράδυ, όταν για λίγα λεπτά επικράτησε σαματάς, η ομάδα ψυχραιμίας (έχει επιφορτιστεί με τη διαχείριση πάσης φύσεως κρίσεων) έκανε έκκληση για... ψυχραιμία. Οταν οι συνελεύσεις τελειώνουν και τα μεγάφωνα σιωπούν, τότε το λόγο παίρνει η μουσική και ο χορός. Σε κάθε γωνιά και παρτέρι της πλατείας ένα ξέφρενο αντιμνημονιακό πάρτι κρατάει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. «Τσακιστείτε και ελάτε».

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

enet