Μήνυμα σε τυφλή Κυβέρνηση μπας και ανοίξει τα μάτιά της

Του Νίκου Κοτζιά

1. Μονόπλευρες διαπιστώσεις της Κυβέρνησης Εδώ και ένα χρόνο στην Ελλάδα έχει βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος όλων των δεινών του τόπου: οι μισθωτοί και τα μεσαία στρώματα.

Σύμφωνα με τη διαπλοκή, αλλά και πολιτικά ηγετικά στελέχη, για τα δεινά της χώρας φταίνε οι εργαζόμενοι. Επί παραδείγματι, διαπιστώνει η κυβέρνηση την ύπαρξη διαφθοράς; Την εντοπίζει αποκλειστικά στο δημόσιο και από τους δημόσιους υπαλλήλους.

Από την οπτική της έχει εξαφανιστεί η παραοικονομία. Το αφορολόγητο μαύρο χρήμα, πηγή της διαφθοράς. Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που έχουν διαφθείρει τις κορυφές του κράτους και της πολιτικής. Η νύκτα και οι συμμορίες της.

Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι... η οικονομία είναι στα μαύρα της χάλια. Για αυτό τις φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μισθωτοί του ιδιωτικού χώρου τα μεσαία στρώματα. Για αυτό κόβει μισθούς, δώρα και συντάξεις.

Επιδοτεί τις μεγάλες τράπεζες, χωρίς να λαμβάνει τα αντίστοιχα μετοχικά δικαιώματα όπως συνέβη σε Βρετανία και ΗΠΑ. Ψηφίζει την περαίωση με την οποία απαλλάσσει τους μεγάλους φοροφυγάδες από υψηλές οφειλές προς το δημόσιο.

 Ανάγει ορισμένα κλειστά επαγγέλματα σε αιτία των υψηλών τιμών της αγοράς, ενώ δεν έχει λάβει ούτε ένα πρακτικό μέτρο ενάντια στα Καρτέλ, τα οποία δια στόματος εκπροσώπου της Nestle κάνουν και πλακίτσες στον αρμόδιο Υπουργό.

Η κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον εκλογών και γνωρίζει ότι θα πρέπει να μαζέψει ψήφους. Προκειμένου να το πετύχει αυτό, ακολουθεί δύο αλληλοσυμπληρωνόμενες ....

στρατηγικές. Αφενός υποστηρίζει ότι «δεν πρόλαβε» να πάρει μέτρα σε βάρος των μεγάλων φοροφυγάδων και των καρτέλ καθώς και όσων εισπράττουν άνομα κέρδη, διότι τάχα δεν είχε χρόνο. Αντίθετα είχε χρόνο να κυνηγήσει τους μικροεισοδηματίες και να στηρίξει τα κέρδη των ισχυρών. Αφετέρου εμφανίζει τους εργαζομένους υπεύθυνους για την κρίση και την κοινωνική ένταση, αλλά και για τυχόν πολιτική αποσταθεροποίηση.

Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση δηλώνει ότι αν τυχόν η πλειοψηφία του λαού τολμήσει και εκφράσει στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές τις πραγματικές του απόψεις, αλλά και θυμό, τότε, η χώρα θα βρεθεί στη δίνη δυσκολιών. Δίνη για την οποία θα ευθύνονται αποκλειστικά οι ψηφοφόροι, δηλαδή οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα μεσαία στρώματα.

 Κατά την κυβέρνηση, η ελεύθερη άσκηση δημοκρατικών δικαιωμάτων από τους πολίτες υποσκάπτει το μέλλον της χώρας. Η κυβέρνηση, με άλλα λόγια, δείχνει να θεωρεί την ουσιαστική κατάργηση της ελεύθερης έκφρασης της δημοκρατικής θέλησης του λαού ως προϋπόθεση σταθερότητας στον τόπο.

2. Η κυβέρνηση έχει αυταρχική αντίληψη για την δημοκρατία και τις ελεύθερες εκλογές
Η κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι εάν στην οικονομική κρίση και την κοινωνικά άδικη πολιτική που ακολουθεί, προστεθεί και η υπόσκαψη του δημοκρατικού φρονήματος του λαού, τότε οι προοπτικές εξόδου της χώρας από την κρίση θα τείνουν να μηδενιστούν.

Για αυτό λέει του ελληνικού λαού δύο πράγματα: α) καλύτερα να μην εκφράσει την οργή και τον θυμό του απέναντι στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα διότι αν το κάνει θα αποσταθεροποιηθεί η χώρα. Β) Ότι εάν δεν πειθαρχήσει στην κινδυνολογία της Κυβέρνησης (που είναι μια κακέκτυπη αντιγραφή των διλλημάτων της Αποστασίας του 1965 και του Καραμανλή το 1974) ενόψει των δημοτικών εκλογών, τότε θα τιμωρηθεί με νέες εκλογές.

Με άλλα λόγια για την κυβέρνηση οι εκλογές δεν είναι στοιχείο της δημοκρατίας που πρέπει να διεξάγονται μακριά από εκβιασμούς και κινδυνολογίες, αλλά ένας μπαμπούλας ο οποίος απαιτεί από τον λαό να μην ψηφίζει με ευθύνη και αίσθημα ελευθερίας στις αυριανές εκλογές.

Ο τρόπος που η κυβέρνηση απέδωσε ευθύνες στον λαό για την οικονομία ήταν μονόπλευρος και άδικος. Ο τρόπος που πάει να αποδώσει ευθύνες για την περίπτωση που ο λαός έχει άλλη άποψη για το έργο της από ότι εκείνη νόμιζε το καλοκαίρι, είναι δείγμα τρόπου σκέψης μιας κυβέρνησης που έχοντας βουτηχτεί στη λογιστική υπέρ των ισχυρών δεν βλέπει τους πολίτες ως συμμάχους της.
Ουσιαστικά καλεί τον λαό να κάτσει «στα αυγά του» αν δεν θέλει να πληρώσει και άλλες ομελέτες που θα φάνε από τα αυγά του οι ξένοι.

Τον λαό, επίσης, δεν τον θέλει δραστήριο, αλλά παθητικό, μελαγχολικό, απαισιόδοξο. Κυριαρχούμενο από την αίσθηση ότι τίποτα δεν εξαρτάται από εκείνον, ότι δεν πρέπει να θυμώνει, δεν πρέπει να εξεγείρεται (διότι θα έχει νεκρούς – πώς γίνεται μια μεγάλη πορεία στην Αθήνα να έχει πάντα θύματα και σε άλλες χώρες πολλαπλά συχνότερες, μεγαλύτερες και οξύτερες να μην έχουν… είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία που έχει πιθανά να κάνει με το ελληνικό παρακράτος).

Ο λαός, κατά τη γνώμη μου, αντίθετα από τα πιο πάνω, οφείλει να στείλει το μήνυμα δυσαρέσκειας που έχει. Ταυτόχρονα δε, να στείλει μήνυμα ότι δεν του αρέσει ούτε να είναι εκβιαζόμενος, ούτε να του λένε ότι για όλα φταίει αυτός και κανείς άλλος. Ότι όλοι οι άλλοι, λαμόγια, αεριτζήδες, μεγάλοι επιχειρηματίες, τραπεζίτες, ηγεσίες κομμάτων και κυβέρνησης, τα κάνουν καλά και ότι αυτός μόνο με τα «καμώματά του» φέρνει τη χώρα και όλους αυτούς σε δύσκολη θέση.

 Ότι δεν θεωρεί τις εκλογές πεδίο αυτολογοκρισίας και ούτε φοβάται μελλοντικές εκλογές, διότι δεν φοβάται τη δημοκρατία. Διότι δεν είναι η δημοκρατία και η άσκησή των ελεύθερων δικαιωμάτων που δημιουργούν κινδύνους για τη χώρα. Αντίθετα, κίνδυνος για τη χώρα είναι η παραοικονομία. Η φοροκλοπή. Η ανικανότητα των κυβερνόντων. Η έλλειψη αυτονομίας της πολιτικής.
Η κυβερνητική εναλλακτική δείγμα έλλειψης σχεδίου
Η κυβέρνηση προαναγγέλλει ότι στην περίπτωση που το μήνυμα των εκλογών είναι πραγματικό πολιτικό μήνυμα και όχι μήνυμα υποταγής των πολιτών στην κατάθλιψη, τότε θα αποσταθεροποιηθεί η χώρα, ενώ θα προχωρήσει η ίδια σε εκλογές.

 Με τον ίδιο τρόπο που προσπάθησε να πειθάρχησε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που προσπάθησε να τους κάνει άβουλα παιχνιδάκια στα χέρια των τραπεζιτών και της τρόικας, με τον ίδιο τρόπο θέλει να εγκλωβίσει τους πολίτες.

 Σε κάθε περίπτωση, οι πολίτες μπορούν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι κάποιων φοβισμένων βουλευτών και πολιτικών στελεχών.Η κυβέρνηση λέει ότι θα πάει σε νέες εκλογές και μας πληροφόρησε ότι ενημέρωσε προς τούτο τους ξένους παράγοντες! Αυτή της η κίνηση λέει πολλά για την κατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Λέει, όμως, πολλά και για την επιταχυνόμενη αποξένωση κυβέρνησης και πολιτών. Διότι μια ορθολογική και ώριμη προοδευτική κυβέρνηση αντί να προσπαθεί να εκφοβίσει τους πολίτες θα αξιοποιούσε την δημοκρατική έκφραση της θέλησης του εκλογικού σώματος, ακόμα και μια ήττα της, ως χαρτί στις διαπραγματεύσεις που πρέπει να κάνει για την αναθεώρηση του μνημονίου και των χρονοδιαγραμμάτων υλοποίησής του.

Δυστυχώς για την κυβέρνηση που όλο το προηγούμενο διάστημα βουτηγμένη στις αυταπάτες και ψευδαισθήσεις διαβεβαίωνε την Τρόικα και τις παρέες της ότι οι Έλληνες είναι ενθουσιασμένοι με τις επιλογές της αυτό δεν είναι αλήθεια. Φαίνεται, μάλιστα, ότι μόλις τώρα ανακαλύπτει τις άλλες απόψεις του κυρίαρχου λαού. Απόψεις που θέλει να τις εκφράσει.

Η κυβέρνηση από πλευράς προειδοποιεί τον κυρίαρχο λαό ότι αν εκφραστεί ελεύθερα, τότε θα προκηρύξει νέες εκλογές. Δηλαδή, θεωρεί την επίλυση των προβλημάτων της πολιτικής σκηνής ως ένα είδος τιμωρία. Κάνει λάθος.

Πρώτον, διότι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και αυτό δεν θα της το συγχωρέσει η ιστορία. Δεύτερον, διότι οι πιθανότητες να χάσει τις εκλογές θα αυξηθούν.

Τρίτον διότι και να τις κέρδιζε με τη βοήθεια τρίτων πολιτικών δυνάμεων και την διαπλοκή, πάλι δεν θα είχε τι να την κάνει την όποια περιορισμένη νίκη της.

Και, τέλος, τέταρτο, η κυβέρνηση θέτοντας τέτοιους εύκολους στόχους (εκβιασμός των πολιτών, εκλογές) δείχνει ότι ακόμα δεν διαθέτει ένα σχέδιο πολιτικό για την έξοδο της χώρας από την κρίση, καθώς και ένα σχέδιο ανάπτυξης.

Διότι αν τα διέθετε θα είχε υπομονή, νηφαλιότητα, σταθερότητα.

Εν τέλει, η διάθεση του λαού μάλλον αποσταθεροποιεί την αλαζονεία των κυβερνόντων και όχι την ίδια τη χώρα. Οι δε αλαζόνες κυβερνώντες δείχνουν να προσγειώνονται απότομα και να είναι παντελώς απροετοίμαστοι πολιτικά και ψυχολογικά για αυτή την προσγείωση.

Να μην διαθέτουν σχέδια για αυτή την αναγκαστική προσγείωση. Εν τέλει αυτό είναι το πρόβλημα για τη χώρα, και όχι η δημοκρατία και οι ελευθερίες του λαού.