Ο Γιώργος αποφάσισε εκλογές;

Ενώ στα δελτία ειδήσεων μας εμφανίζουν τις προετοιμασίες των Χριστουγέννων και τις αγορές πολιτών ευνομούμενων κρατών που άρχισαν ήδη να ζούνε το "πνεύμα των Χριστουγέννων", η είδηση που έχει αρχίσει να κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά στέκια είναι οι... εκλογές!!!
Σύμφωνα με πληροφορίες που όλα δείχνουν πως διαρρέονται από το Μαξίμου, ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να απειλήσει με εκλογές τους αρχηγούς των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων εάν δεν συναινέσουν στο πρόγραμμα που ακολουθεί η κυβέρνησή του...!
Τί συμβαίνει; Κατά πόσο η συγκεκριμένη διαρροή ευσταθεί;
Οι πρώτες αναλύσεις αναδεικνύουν ενδεχόμενα, τα οποία είναι ικανά να οδήγησαν τον πρωθυπουργό της Ελλάδας στην συγκεκριμένη απόφαση.
Στην πρώτη περίπτωση, η οποία θεωρείται και επικρατέστερη, ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να ανοίξει την "πόρτα της εξόδου", αφού θεωρεί πως έχει ολοκληρώσει το έργο του. Εξάλλου, έχει δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρει η διάρκεια της κυβέρνησής του, όσο το... έργο προς την χώρα. Οι υποστηρικτές της "φυγής" Παπανδρέου από την εξουσία, στηρίζουν το επιχείρημά τους κυρίως στο γεγονός πως ο Γιώργος Παπανδρέου εδώ και αρκετό καιρό δεν αισθάνεται και τόσο...

ασφαλής στην Ελλάδα. Σε προέκταση της ίδιας άποψης, γίνεται αναφορά στο ότι ο Γιώργος Παπανδρέου συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πλέον την κατάσταση και αποφάσισε να φύγει, ευπρεπώς, αφήνοντας σε κάποιον άλλον να αντιμετωπίσει τον εκτροχιασμό της οικονομίας...
Σε μία δεύτερη εκδοχή, ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να προχωρήσει σε εκλογές επειδή του το ζήτησε το ΔΝΤ, τα μέλη του οποίου συναντούν για πρώτη φορά το φαινόμενο να ψηφίζεται κυβέρνηση που τους έχει καλέσει (και είναι γεγονός πως έχουν κάνει πολλές αναφορές στο παγκόσμιο αυτό φαινόμενο, προεξάρχοντος του κυρίου Στρος Καν). Η τρόικα, γενικότερα, πιστεύει πως είναι δυνατόν να υπερψηφισθεί από τους Έλληνες πολίτες για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Παπανδρέου και να ακυρωθεί -πριν καν πραγματωθεί- με αυτόν τον τρόπο η κοινωνική έκρηξη που θα καταστρέψει τις προσπάθειες "ανάταξης" της δυνατότητας αποπληρωμής του χρέους της Ελλάδας.
Σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν, είναι άνθρωπος που ταλαιπωρείται αρκετά μέσα του, μέχρι να καταλήξει σε μια κρίσιμη απόφαση. Ζητάει και ακούει πολλές απόψεις, και από πολλούς. Συγκρίνει επιχειρήματα. Ανατρέχει στη διεθνή εμπειρία. Ακούει και το ένστικτο του. Αυτό το τελευταίο άλλωστε, αποτελεί… γονιδιακό σύμπτωμα, ή ευλογία, όλων των Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται ότι ταλαιπωρήθηκε αρκετά μέσα του, το τελευταίο διάστημα, για τον οδικό χάρτη απεμπλοκής από το προφανές πολιτικό αδιέξοδο της Κυβέρνησής του. Η οποία, είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τις οδηγίες των δανειστών, που στα μάτια του ΠΑΣΟΚ του πατέρα του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ξένοι επικυρίαρχοι.
Το χαρτί της συναίνεσης, που θα πετάξει στο τραπέζι στις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς, θα αποτελέσει απλώς τον πρόλογο του μυθιστορήματος «διασώζοντας το ΠΑΣΟΚ». Στο μυαλό του άλλωστε, αυτό το τελευταίο συνεπάγεται ότι θα έχει νωρίτερα διασωθεί η Ελλάδα.
Φαίνεται λοιπόν, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να ρισκάρει. Να συγκρουστεί, εφόσον χρειαστεί, και με κοινωνικές δυνάμεις που, ξέρει ότι αποτελούν την εκλογική ραχοκοκαλιά του Κινήματος που ίδρυσε ο πατέρας του, και μετάλλαξε μερικώς ο Κώστας Σημίτης. Να προχωρήσει σε πρωτοβουλίες και μέτρα αυξημένου πολιτικού ρίσκου, που θα έχουν κόστος. Και κόστος μετρήσιμο, άμεσο και πολλαπλασιαζόμενο.
Που βρίσκεται το ρίσκο; Μετά και την ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων πρόσφατων δημοσκοπήσεων, κάποιες εκ των οποίων είδαν το φως της δημοσιότητας, και κάποιες άλλες… όχι, ο Γιώργος Παπανδρέου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μπορεί να διεκδικήσει για τον εαυτό του, τον ρόλο του «μεταρρυθμιστή». Εκείνου που τα έβαλε… με τους δικούς του. Επικαλούμενος την εθνική επιδίωξη της ανάταξης της ελληνικής οικονομίας. Ώστε, μαζί με την κρίση, να έχουν μείνει πίσω και όλοι εκείνοι με τους οποίους ποτέ ο Γιώργος δεν αισθανόταν να έχει και τόσα… κοινά σημεία. Πέραν της κοινής πολιτικής διεύθυνσης, στη Χαριλάου Τρικούπη.
Η στρατηγική στόχευση του Πρωθυπουργού είναι πολύ συγκεκριμένη και εξηγήσιμη. Προσδοκά να απευθυνθεί στην κοινωνία της απαξίωσης, της οργής, της αποστασιοποίησης από τα κοινά. Ευελπιστώντας να πείσει εκείνους, τους πλέον δύσπιστους ψηφοφόρους, ότι ο ίδιος, και μόνο ο ίδιος, αποτελεί «τη λύση» στο πρόβλημα. Να τους τραβήξει από τον καναπέ του σπιτιού τους στην κάλπη, και έτσι, να εξισορροπήσει τις απώλειες που αναμενόμενα θα έχει από το «ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής», και την ευρύτερη κοινωνική Κεντροαριστερά.
Η «ανάλυση του μέλλοντος», στην οποία έχει προχωρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου, συνυπολογίζει ακόμη μια παράμετρο: Ότι οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, θα αποδειχτούν… όσο συντηρητικοί υποψιάζεται ο Πρωθυπουργός ότι είναι. Και λειτουργώντας με όρους ψυχισμού, και όχι απαραίτητη πολιτικής λογικής, να δώσουν και πάλι, έστω και με λιγότερη από τη μισή καρδιά τους, την ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ.
Ώστε το Κίνημα να διατηρήσει την πολιτική ηγεμονία του, που οδεύει με γοργούς ρυθμούς προς… εξαϋλωση. Και, να κερδίσει μια νέα, καθαρή εντολή διακυβέρνησης, ατόφιας τετραετίας. Που σημαίνει… εκλογές στις αρχές της άνοιξης, όσο η λίστα επιτρέπει στον Πρωθυπουργό να γράψει μόνος του το μέλλον. Προτού δηλαδή, το μέλλον, αλλά και το ΠΑΣΟΚ… τον ξεγράψουν!

Ο Χρυσοχοΐδης εμφανίζεται σαν... διάδοχος του Παπανδρέου;
Με τις δημοσκοπήσεις να τον εμφανίζουν ως τον δημοφιλέστερο Υπουργό της Κυβέρνησης, μαζί με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης φαίνεται να επιλέγει προσεκτικά βήματα, προκειμένου να μην ακυρώσει τις ευοίωνες προοπτικές για το μέλλον του, που διαγράφονται ενόψει και των εξελίξεων στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ο Υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας παραχώρησε σήμερα συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», αρθρώνοντας πολιτικό λόγο που παραπέμπει σε εν αναμονή ηγέτη, και δευτερευόντως σε κορυφαίο στέλεχος της Κυβέρνησης. «Τέλειωσε η Ελλάδα του κρατισμού, της εύκολης ανάπτυξης και της διαφθοράς. Έχει πεθάνει η Ελλάδα της φούσκας», ήταν το πιο χαρακτηριστικό απόσπασμα της τοποθέτησής του, που δείχνει ότι ο άλλοτε Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, έχει το βλέμμα του στραμμένο στο μέλλον.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης υπήρξε διαχρονικά ένα από τα στελέχη που… φώναζαν από μακριά ότι έχουν μέλλον στο ΠΑΣΟΚ. Ο Κώστας Σημίτης του έδωσε «γαλόνια» στα χρόνια του «εκσυγχρονισμού», και η εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», επί ημερών του, άνοιξε άλλες προοπτικές για τη διαδοχή του τότε πρωθυπουργού. Η επιλογή του ως Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, τη νύχτα της «πολιτικής σφαγής» του Κώστα Λαλιώτη, και οι εξαιρετικές προσβάσεις του στην πέραν του Ατλαντικού όχθη, έφερναν τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο, στο να διαδεχθεί τον Κώστα Σημίτη.
Κάπου εκεί όμως, μας… προέκυψε Γιώργος Παπανδρέου, και έτσι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έβαλε στον πάγο τις προσωπικές φιλοδοξίες του. Σήμερα ωστόσο, ολοένα και περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στρέφονται προς τον άλλοτε υπουργό Δημοσίας Τάξεως, προσδοκώντας σε εκείνον για λύσεις ενόψει ενός εξαιρετικά δύσκολου μέλλοντος.

Κωνσταντίνος

Ας μιλήσουμε επιτέλους