Ποτέ μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θαφτανε μια μέρα που θα υποστήριζα τον Γκλέτσο! Κακώς βέβαια δεν το φαντάστηκα, εφόσον απαράβατη αρχή μου είναι πως, η μόνη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια.
Ζούμε σε μια εποχή απίστευτης παρακμής του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Η «δικτατορία της αγοράς» σε όλο της το μεγαλείο. Φτάσαμε ακόμα και στο σημείο οι τύχες ολόκληρων κρατών και λαών να καθορίζονται από τις λεγόμενες «αγορές», δηλαδή μια φούχτα διεθνείς τοκογλύφους.
Σε τέτοιες εποχές όπου οι διεθνής αλητεία και τοκογλυφία μαζί με τους εγχώριους και πρόθυμους Γιωργάκηδες γονατίζουν την κοινωνία, όπου υπέρτατος νόμος γίνεται το «σπρέντ» και οι άνθρωποι μετατρέπονται σε αριθμούς για λογιστικές σελίδες, όπου η καθεστωτική ενημέρωση ...
χειραγωγεί και βουλιάζει την περιβόητη κοινή γνώμη στους καναπέδες της παθητικότητας, ξεχωρίζουν και αξίζουν μόνο αυτοί που αντιστέκονται..
Μιλούσε ο μεγάλος Γκυ Ντεμπόρ για την κοινωνία του θεάματος και την υποβάθμιση του ανθρώπου. Ότι από το «είναι» ο άνθρωπος έχει διολισθήσει στο «έχειν», δηλαδή αξίζει μόνο όσο αξίζουν και αυτά που έχει και κατέχει και ακόμα πάρα κάτω έχει διολισθήσει στο «φαίνεσθαι», δηλαδή δεν αρκούν αυτά που έχει αλλά πλέον αξίζει όσο αυτά που φαίνονται.
Μιλούσε ο μεγάλος Γκυ Ντεμπόρ για την κοινωνία του θεάματος και την υποβάθμιση του ανθρώπου. Ότι από το «είναι» ο άνθρωπος έχει διολισθήσει στο «έχειν», δηλαδή αξίζει μόνο όσο αξίζουν και αυτά που έχει και κατέχει και ακόμα πάρα κάτω έχει διολισθήσει στο «φαίνεσθαι», δηλαδή δεν αρκούν αυτά που έχει αλλά πλέον αξίζει όσο αυτά που φαίνονται.
Τελικά ο Γκλέτσος έκανε το ακατόρθωτο για έναν επιτυχημένο σταρ. Συνειδητά και καθαρά αυθεντικά όπως είναι ο χαρακτήρας του, αγνόησε και έφτυσε τις κάμερες της δημοσιότητας και επομένως την καριέρας του και πήγε να αγωνιστεί στον τόπο του δείχνοντας τουλάχιστον άλλες δυο πλευρές της αλήθειας.
Πως αυτή η ανθρώπινη διολίσθηση έχει και τις εξαιρέσεις της. Τουλάχιστον σήμερα αξίζουν περισσότερο, όχι αυτοί που «έχουν» και «φαίνονται» αλλά αυτοί που αγωνίζονται γκρεμίζοντας τους «φράκτες» και τις «μπάρες» της ζωής μας.
Η άλλη πλευρά είναι πως η ανθρώπινη αυτοεπιβεβαίωση, που ο καθένας μας έχει ανάγκη, μπορεί να απεγκλωβιστεί από τον αμοραλιστικό ατομικισμό και τον βάρβαρο ανταγωνισμό της αγοράς και το άτομο να καταξιωθεί μέσα από το «εμείς» με πιο ανθρώπινους τρόπους.
Βέβαια και στις δύο περιπτώσεις το τίμημα είναι οι χειροπέδες. Αλλά τέτοιες χειροπέδες στο χέρι μας είναι να αξιωθούμε και εμείς κάποτε να τις φορέσουμε..Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου