Για αρχή, ας κάνουμε την εξής χρήσιμη διάκριση: Ο Γκόρντον Μπράουν, πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, είναι ένας εξαιρετικά κατηρτισμένος οικονομολόγος. Με βαθιά γνώση του πιο κρίσιμου μεγέθους για την ευδαιμονία μιας κοινωνίας, κάτι άλλωστε που ανάγκασε τον Τόνι Μπλερ να τον αφήσει στο Γενικό Λογιστήριο των κυβερνήσεών του, επί σειρά ετών. Πολιτικός ηγέτης όμως, μάλλον δύσκολο μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι είναι.
Ο «GB» υπήρξε το «μυαλό» πίσω από την «εικόνα» (Μπλερ) των Νέων Εργατικών, ίσως του πιο ενδιαφέροντος πολιτικού εγχειρήματος στην Ευρώπη, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο Τόνι Μπλερ τον ξεγέλασε, δεν του παρέδωσε εγκαίρως την εξουσία, και η ήττα-συντριβή από τους Τόρις, στις εκλογές της προηγούμενης άνοιξης, ήταν μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη.
Έκτοτε, ο Γκόρντον Μπράουν…
επέστρεψε στην οικονομία. Και το όνομά του ακούγεται έντονα για τη θέση του Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εφόσον ο Ντομινίκ Στρος-Καν αφήσει τη Νέα Υόρκη για το μέγαρο των Ιλισίων Πεδίων, και την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Στο βιβλίο το οποίο έγραψε, «Πέρα από το κραχ», επιβεβαιώνει τη βαθιά γνώση της οικονομίας που τον διακρίνει. Και, προφανώς, με τόσους αριθμούς στο μυαλό του, ήταν λίγο δύσκολο να ασχοληθεί με την υψηλή πολιτική.
Εκεί λοιπόν, ο «GB» αναφέρεται και στον Γιώργο. «Κατά τους πρώτους μήνες του 2010, εξαιτίας καθυστερήσεων στις αποφάσεις, το κόστος για την αποφυγή της χρεοκοπίας από την Ελλάδα, αυξήθηκε από 30 δισεκατομμύρια ευρώ, σε 120 δισεκατομμύρια ευρώ»…
Τι μας λέει ο Γκόρντον Μπράουν; Ότι οι «καθυστερήσεις» μας κόστισαν 90 δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιες ήταν αυτές οι «καθυστερήσεις»; Προφανώς καθυστέρησε η στήριξη προς την Ελλάδα. Και γιατί καθυστέρησε η στήριξη προς την Ελλάδα; Επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου… προσπαθούσε να βρει που ακριβώς ήταν τα λεφτά.
Και στο μεταξύ, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έκανε τον… Λίο στον «Τιτανικό» που βυθιζόταν, και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου παραδεχόταν ότι «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα».
Η πορεία μας ήταν προδιαγεγραμμένη. Οι Κινέζοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα, δηλαδή αυτό που θα κάνουν τώρα. Εμείς, τους είπαμε όχι. Οι Ρώσοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν επίσης, και να προχωρήσουν σε επενδύσεις. Τους είπαμε όχι. Μετά, ήρθαν το Καστελόριζο, ο ψαράς, το μνημόνιο.
Προφανώς λοιπόν, ο λογαριασμός που πληρώνουμε όλοι μας, είναι κατά… 90 δισεκατομμύρια ευρώ φουσκωμένος, εξαιτίας ακριβώς των ατυχών χειρισμών του Γιώργου και της Κυβέρνησής του στην οικονομία.
Τέτοιο… μπουρμπουάρ, είχαμε χρόνια να μάθουμε ότι δόθηκε.
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου