Tου Στεφανου Κασιματη
H αποχώρηση του αντικατασταθέντος δεν ήταν είδηση, το πρόσωπο του αντικαταστάτη του όμως ήταν. Εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα ήταν γνωστό ότι ο Πάνος Παναγιωτόπουλος είχε πια τελειώσει ως εκπρόσωπος της Ν.Δ. Θέλετε να έφταιγε ότι η εικόνα του -από τη φυσιογνωμία του ώς το εκνευριστικά διαπεραστικό μέταλλο της φωνής του- ήταν ανεπανόρθωτα ταυτισμένη με την περασμένη εικοσαετία; Θέλετε να ήταν το υπόπτως κατάμαυρο μαλλί; (Διότι υπάρχουν και τα κατά Φαήλον κριτήρια του λεγομένου ανδροπρεπούς πατριωτισμού, ας μην ξεχνάμε...) Σε κάθε περίπτωση, ο «κόκκινος Πάνος» ήταν παρελθόν.
Με όλο το διάστημα στο οποίο ο πρώην υπουργός Εργασίας αφέθηκε να παραμείνει παντοδύναμος στο πόστο του εκπροσώπου, ο Αντώνης Σαμαράς έβγαλε την υποχρέωση που είχε απέναντί του, για την πολύτιμη στήριξη που του παρέσχε την...
εποχή της διεκδίκησης της ηγεσίας. Οπως και να το κάνουμε όμως, δεν ήταν δυνατόν ο Σαμαράς να κηρύσσει το ευαγγέλιο μιας υποτιθέμενης «Νέας Μεταπολίτευσης» και προφήτης της να είναι μία από τις χαρακτηριστικότερες μορφές του φθαρμένου προϊόντος! (Απορίας άξιον, βέβαια, είναι γιατί ο «κόκκινος Πάνος» φέρεται τώρα να είναι σφοδρότατα ενοχλημένος με την αντικατάστασή του. Πλην, όμως, είναι γνωστό ότι πολιτευόμενοι και τηλεαστέρες πάσχουν από υπερτροφία του εγώ, οπότε είναι λογικό εφόσον οι δύο ιδιότητες συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο, η οξύτητα των συμπτωμάτων να υπερβαίνει τα αναμενόμενα...)
Ομολογουμένως, ο Γιάννης Μιχελάκης, ώς τώρα διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου» και εφεξής εκπρόσωπος της Ν.Δ., ήταν η έκπληξη. Εγκατέλειψε την εφημερίδα, την οποία διηύθυνε με επιτυχία σχεδόν επί ένα χρόνο, για να αναλάβει ως «Ρουσόπουλος του Αντώνη», όπως σπεύδουν να τον στιγματίσουν οι εχθροί του στη Ρηγίλλης. Πότε πρόλαβε να αποκτήσει τέτοιους εχθρούς ο νέος εκπρόσωπος, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Ηταν όμως φυσικό να συμβεί, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι ο έτερος υποψήφιος για τη θέση ήταν ένας παλαιότερος διευθυντής της ίδιας εφημερίδας, αλλά και τρόφιμος της Ρηγίλλης επί διαφόρων καθεστώτων κατά το παρελθόν: ο ανοιχτά -ίσως και υπέρμετρα- φιλόδοξος Γιώργος Κύρτσος. Αμφότεροι είχαν σθεναρούς υποστηρικτές στο περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά, φαίνεται όμως ότι, εντέλει, επικράτησε ο λιγότερο φθαρμένος και εκτεθειμένος. Εις βάρος του Γ. Κύρτσου μέτρησε η εμπλοκή του στα επιτελεία παλαιοτέρων ηγεσιών, που κάθε φορά υπήρξε ταραχώδης και σχεδόν ποτέ δεν έληξε αισίως. «Ενας ακόμη Γιάννης Λούλης έτοιμος για όλα», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο για τον Γ. Κύρτσο, εκ μέρους φίλου του προέδρου της Ν.Δ. και υποστηρικτή του Γ. Μιχελάκη.
Ο χαρακτηρισμός ενδεχομένως να αδικεί τον διαπρεπή δημοσιογράφο. Σε συνδυασμό, όμως, με παρεμφερές σχόλιο των υποστηρικτών του Γ. Κύρτσου για το πρόσωπο του Γ. Μιχελάκη, είναι στοιχείο χρήσιμο για όσους παρατηρούν ως τρίτοι τις εξελίξεις στη Ν.Δ. Διότι δείχνει ότι οι φίλοι και συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, όσο και αν διχάζονται στην προσπάθειά τους να προωθήσουν πρόσωπα της αρεσκείας τους σε θέσεις-κλειδιά, συμφωνούν πάντως στην εκτίμηση ότι το συμφέρον της Ν.Δ. και του προέδρου της είναι να απομακρύνονται όσο είναι δυνατόν περισσότερο από το πρόσφατο νεοκαραμανλικό (ή, κατ’ άλλους, ψευδοκαραμανλικό) παρελθόν της...
Παρ’ ολίγον Δένδιας
Πέραν του Γ. Κύρτσου, χαμένος από την υπόθεση αυτή (υπό την προϋπόθεση ότι το αξίωμα του εκπροσώπου θεωρείται κέρδος...) βγαίνει και ο Νίκος Δένδιας. Ο βουλευτής Κερκύρας -από τους λίγους, που, λόγω συγκρότησης και σοβαρότητας, έχουν ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στη Ν.Δ.- εθεωρείτο μέχρι πρότινος ο πιθανότερος διάδοχος του «κόκκινου Πάνου» στη θέση του εκπροσώπου. Ωσπου κάποιοι έπεισαν τον Αντ. Σαμαρά ότι ο εκπρόσωπος δεν θα έπρεπε να είναι κοινοβουλευτικός, διότι οι απαιτήσεις του ρόλου δεν θα του επέτρεπαν να ασχοληθεί με την εκλογική περιφέρειά του, ως εκ τούτου θα ήταν αναπόφευκτο στις επόμενες εκλογές να περιληφθεί στο Επικρατείας, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι διαθέσιμες εκλόγιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο. Επιχείρημα ρεαλιστικό μεν, αλλά μέχρι βαθμού ηττοπάθειας -υπό την έννοια ότι ένας αποτελεσματικός εκπρόσωπος Τύπου ίσως συνέβαλε, ώστε, με την καλή επίδοση του κόμματος στις εκλογές, να αυξάνονταν οι εκλόγιμες θέσεις στο Επικρατείας, οπότε θα ήταν και περισσότερες οι πιθανότητες να βολευτούν όσοι από τώρα τις ονειρεύονται και ερίζουν γι’ αυτές. Κατόπιν τούτου, ο Ν. Δένδιας ορίσθηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τώρα θα πρέπει να επιβιώσει μεταξύ των ογκόλιθων Κ. Μαρκόπουλου και Μ. Κεφαλογιάννη....
Αταίριαστο ζευγάρι
Κατά τα λοιπά, από τη μορφή που έλαβε ο ανασχηματισμός αρμοδιοτήτων στην αξιωματική αντιπολίτευση έγινε φανερό ότι προτεραιότητα του Αντ. Σαμαρά ήταν να δυσαρεστήσει τους κατά το δυνατόν λιγότερους και να βάλει στο παιγνίδι τούς κατά το δυνατόν περισσότερους. Ακόμη και οι αποτυχημένοι του παλαιού σχήματος αποκαταστάθηκαν σε θεσούλες δεύτερου ή τρίτου αναπληρωτή τομεάρχη - θέσεις οι οποίες, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουν περισσότερη αξία απ’ όση λ.χ. ένα αναμνηστικό μπρελόκ. Παρόλα αυτά δεν απουσιάζουν από τη σύνθεση αταίριαστα ζευγάρια, για τα οποία όχι μόνον ευλόγως διερωτώνται οι καχύποπτοι πώς είναι δυνατόν να συμβιώσουν αρμονικά, αλλά μπαίνει κανείς και στον πειρασμό να φαντασθεί ότι σκοπίμως ο πρόεδρος της Ν.Δ. τους έταξε μαζί, ώστε να αλληλοεξοντωθούν. Φαντασθείτε, λ.χ., τι έχει να γίνει στον τομέα Υγείας, με τομεάρχη τον Θ. Γιαννόπουλο και αναπληρωτή του τον Γ. Γιακουμάτο...
Ομολογουμένως, ο Γιάννης Μιχελάκης, ώς τώρα διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου» και εφεξής εκπρόσωπος της Ν.Δ., ήταν η έκπληξη. Εγκατέλειψε την εφημερίδα, την οποία διηύθυνε με επιτυχία σχεδόν επί ένα χρόνο, για να αναλάβει ως «Ρουσόπουλος του Αντώνη», όπως σπεύδουν να τον στιγματίσουν οι εχθροί του στη Ρηγίλλης. Πότε πρόλαβε να αποκτήσει τέτοιους εχθρούς ο νέος εκπρόσωπος, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Ηταν όμως φυσικό να συμβεί, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι ο έτερος υποψήφιος για τη θέση ήταν ένας παλαιότερος διευθυντής της ίδιας εφημερίδας, αλλά και τρόφιμος της Ρηγίλλης επί διαφόρων καθεστώτων κατά το παρελθόν: ο ανοιχτά -ίσως και υπέρμετρα- φιλόδοξος Γιώργος Κύρτσος. Αμφότεροι είχαν σθεναρούς υποστηρικτές στο περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά, φαίνεται όμως ότι, εντέλει, επικράτησε ο λιγότερο φθαρμένος και εκτεθειμένος. Εις βάρος του Γ. Κύρτσου μέτρησε η εμπλοκή του στα επιτελεία παλαιοτέρων ηγεσιών, που κάθε φορά υπήρξε ταραχώδης και σχεδόν ποτέ δεν έληξε αισίως. «Ενας ακόμη Γιάννης Λούλης έτοιμος για όλα», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο για τον Γ. Κύρτσο, εκ μέρους φίλου του προέδρου της Ν.Δ. και υποστηρικτή του Γ. Μιχελάκη.
Ο χαρακτηρισμός ενδεχομένως να αδικεί τον διαπρεπή δημοσιογράφο. Σε συνδυασμό, όμως, με παρεμφερές σχόλιο των υποστηρικτών του Γ. Κύρτσου για το πρόσωπο του Γ. Μιχελάκη, είναι στοιχείο χρήσιμο για όσους παρατηρούν ως τρίτοι τις εξελίξεις στη Ν.Δ. Διότι δείχνει ότι οι φίλοι και συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, όσο και αν διχάζονται στην προσπάθειά τους να προωθήσουν πρόσωπα της αρεσκείας τους σε θέσεις-κλειδιά, συμφωνούν πάντως στην εκτίμηση ότι το συμφέρον της Ν.Δ. και του προέδρου της είναι να απομακρύνονται όσο είναι δυνατόν περισσότερο από το πρόσφατο νεοκαραμανλικό (ή, κατ’ άλλους, ψευδοκαραμανλικό) παρελθόν της...
Παρ’ ολίγον Δένδιας
Πέραν του Γ. Κύρτσου, χαμένος από την υπόθεση αυτή (υπό την προϋπόθεση ότι το αξίωμα του εκπροσώπου θεωρείται κέρδος...) βγαίνει και ο Νίκος Δένδιας. Ο βουλευτής Κερκύρας -από τους λίγους, που, λόγω συγκρότησης και σοβαρότητας, έχουν ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στη Ν.Δ.- εθεωρείτο μέχρι πρότινος ο πιθανότερος διάδοχος του «κόκκινου Πάνου» στη θέση του εκπροσώπου. Ωσπου κάποιοι έπεισαν τον Αντ. Σαμαρά ότι ο εκπρόσωπος δεν θα έπρεπε να είναι κοινοβουλευτικός, διότι οι απαιτήσεις του ρόλου δεν θα του επέτρεπαν να ασχοληθεί με την εκλογική περιφέρειά του, ως εκ τούτου θα ήταν αναπόφευκτο στις επόμενες εκλογές να περιληφθεί στο Επικρατείας, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι διαθέσιμες εκλόγιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο. Επιχείρημα ρεαλιστικό μεν, αλλά μέχρι βαθμού ηττοπάθειας -υπό την έννοια ότι ένας αποτελεσματικός εκπρόσωπος Τύπου ίσως συνέβαλε, ώστε, με την καλή επίδοση του κόμματος στις εκλογές, να αυξάνονταν οι εκλόγιμες θέσεις στο Επικρατείας, οπότε θα ήταν και περισσότερες οι πιθανότητες να βολευτούν όσοι από τώρα τις ονειρεύονται και ερίζουν γι’ αυτές. Κατόπιν τούτου, ο Ν. Δένδιας ορίσθηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τώρα θα πρέπει να επιβιώσει μεταξύ των ογκόλιθων Κ. Μαρκόπουλου και Μ. Κεφαλογιάννη....
Αταίριαστο ζευγάρι
Κατά τα λοιπά, από τη μορφή που έλαβε ο ανασχηματισμός αρμοδιοτήτων στην αξιωματική αντιπολίτευση έγινε φανερό ότι προτεραιότητα του Αντ. Σαμαρά ήταν να δυσαρεστήσει τους κατά το δυνατόν λιγότερους και να βάλει στο παιγνίδι τούς κατά το δυνατόν περισσότερους. Ακόμη και οι αποτυχημένοι του παλαιού σχήματος αποκαταστάθηκαν σε θεσούλες δεύτερου ή τρίτου αναπληρωτή τομεάρχη - θέσεις οι οποίες, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουν περισσότερη αξία απ’ όση λ.χ. ένα αναμνηστικό μπρελόκ. Παρόλα αυτά δεν απουσιάζουν από τη σύνθεση αταίριαστα ζευγάρια, για τα οποία όχι μόνον ευλόγως διερωτώνται οι καχύποπτοι πώς είναι δυνατόν να συμβιώσουν αρμονικά, αλλά μπαίνει κανείς και στον πειρασμό να φαντασθεί ότι σκοπίμως ο πρόεδρος της Ν.Δ. τους έταξε μαζί, ώστε να αλληλοεξοντωθούν. Φαντασθείτε, λ.χ., τι έχει να γίνει στον τομέα Υγείας, με τομεάρχη τον Θ. Γιαννόπουλο και αναπληρωτή του τον Γ. Γιακουμάτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου