Η πολιτική επικαιρότητα εισέρχεται από σήμερα σε έναν κύκλο που πολύ μοιάζει με τον «μύλο» ενός γεμάτου σφαίρες όπλου .
Το περίστροφο βρίσκεται πάνω στο τραπέζι εδώ και δεκαπέντε μήνες.
Στην αρχή το έπιασε στα χέρια του ο Παπανδρέου και αντί να πυροβολήσει ευθεία , πυροβόλησε τρεμάμενος τα πόδια του.
Μετά το πήραν οι ...
υπουργοί του και πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον ενώ αύριο ο πρωθυπουργός θα το δώσει στους αρχηγούς των κομμάτων για να το στρέψουν επάνω τους.
Το ερώτημα είναι γιατί αυτοί , πρέπει να δεχτούν να πάρουν το όπλο από τα χέρια του Παπανδρέου και να μπουν στον χορό του Ζαλόγγου.
Στο όνομα της συναίνεσης λέει η κυβέρνηση , «πρέπει ή να αλλάξουμε ή να βουλιάξουμε όλοι μαζί».
Δηλαδή , «αδέλφια ελάτε να σκοτωθούμε για να έχω παρέα στον κάτω κόσμο και στον πάνω κόσμο να μη μείνει κανείς που θα μαυρίσει την υστεροφημία μου».
Άραγε, οι αρχηγοί εξαρτώνται από τον Παπανδρέου σε τέτοιο βαθμό που θα θελήσουν να θυσιαστούν για πάρτη του;
Δεν γνωρίζω κανέναν που να έχει τέτοια δέσμευση απέναντι του .
Επομένως κανείς δεν έχει κανέναν λόγο να πάρει το πιστόλι , πόσο μάλλον να πιεστεί να κάνει κάτι τέτοιο.
Αντίθετα , το λογικό είναι να χτυπηθούν μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει το πιστόλι πρώτος για να τον πυροβολήσει.
Κι εξηγώ τους λόγους :
1. Από τα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου , όταν ακόμη παιζόταν η προηγούμενη δόση, είχε εξαγγείλει πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ κι ακόμη δεν έχει καταφέρει να κάνει το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση.
2. Από τα μέσα Φεβρουαρίου ξέρει ότι τα έσοδα πάνε κατά διαόλου και το Έλλειμμα αυξάνει κι αντί να το αντιμετωπίσει κάθεται παθητικά και το κοιτάζει.
3. Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες οι δικοί του λέγανε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την πέμπτη δόση και τώρα τρέχουν να ανακοινώσουν πακέτο μέτρων πιο δυσβάστακτο από το προηγούμενο , προκειμένου να εξασφαλίσουν τα 12 δις ευρώ τον Ιούνιο αφού στις αρχές Ιουλίου τελειώνουν τα λεφτά.
Ακόμη κι αν η κυβέρνηση πάρει αυτή τη δόση , ποιος εξασφαλίζει ότι θα πάρει την επόμενη και τη μεθεπόμενη;
Ποιος εξασφαλίζει ότι μπορεί να εκπληρωθεί έστω και ένας από τους όρους του νέου Μνημονίου, από τη στιγμή που το υφιστάμενο απέτυχε πλήρως ;
Ποιος , εν τέλει , μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον Παπανδρέου όταν κι ο ίδιος σταμάτησε να πιστεύει στα ψέματά του;
Κι επειδή στη σύγχρονη ελληνική πολιτική σκηνή , δεν υπάρχουν εχθροί αλλά φίλοι που συμπεριφέρονται με εχθρότητα για λόγους ισορροπίας του συστήματος , οι επικεφαλής των κομμάτων θα πρέπει αύριο στις συναντήσεις τους με τον Παπανδρέου να έχουν κατά νου τον στίχο του Αμερικάνου ποιητή Ρόμπερτ Φροστ: “ Good fences make good neighbours” ( «οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες»).
Newpost
Το περίστροφο βρίσκεται πάνω στο τραπέζι εδώ και δεκαπέντε μήνες.
Στην αρχή το έπιασε στα χέρια του ο Παπανδρέου και αντί να πυροβολήσει ευθεία , πυροβόλησε τρεμάμενος τα πόδια του.
Μετά το πήραν οι ...
υπουργοί του και πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον ενώ αύριο ο πρωθυπουργός θα το δώσει στους αρχηγούς των κομμάτων για να το στρέψουν επάνω τους.
Το ερώτημα είναι γιατί αυτοί , πρέπει να δεχτούν να πάρουν το όπλο από τα χέρια του Παπανδρέου και να μπουν στον χορό του Ζαλόγγου.
Στο όνομα της συναίνεσης λέει η κυβέρνηση , «πρέπει ή να αλλάξουμε ή να βουλιάξουμε όλοι μαζί».
Δηλαδή , «αδέλφια ελάτε να σκοτωθούμε για να έχω παρέα στον κάτω κόσμο και στον πάνω κόσμο να μη μείνει κανείς που θα μαυρίσει την υστεροφημία μου».
Άραγε, οι αρχηγοί εξαρτώνται από τον Παπανδρέου σε τέτοιο βαθμό που θα θελήσουν να θυσιαστούν για πάρτη του;
Δεν γνωρίζω κανέναν που να έχει τέτοια δέσμευση απέναντι του .
Επομένως κανείς δεν έχει κανέναν λόγο να πάρει το πιστόλι , πόσο μάλλον να πιεστεί να κάνει κάτι τέτοιο.
Αντίθετα , το λογικό είναι να χτυπηθούν μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει το πιστόλι πρώτος για να τον πυροβολήσει.
Κι εξηγώ τους λόγους :
1. Από τα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου , όταν ακόμη παιζόταν η προηγούμενη δόση, είχε εξαγγείλει πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ κι ακόμη δεν έχει καταφέρει να κάνει το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση.
2. Από τα μέσα Φεβρουαρίου ξέρει ότι τα έσοδα πάνε κατά διαόλου και το Έλλειμμα αυξάνει κι αντί να το αντιμετωπίσει κάθεται παθητικά και το κοιτάζει.
3. Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες οι δικοί του λέγανε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την πέμπτη δόση και τώρα τρέχουν να ανακοινώσουν πακέτο μέτρων πιο δυσβάστακτο από το προηγούμενο , προκειμένου να εξασφαλίσουν τα 12 δις ευρώ τον Ιούνιο αφού στις αρχές Ιουλίου τελειώνουν τα λεφτά.
Ακόμη κι αν η κυβέρνηση πάρει αυτή τη δόση , ποιος εξασφαλίζει ότι θα πάρει την επόμενη και τη μεθεπόμενη;
Ποιος εξασφαλίζει ότι μπορεί να εκπληρωθεί έστω και ένας από τους όρους του νέου Μνημονίου, από τη στιγμή που το υφιστάμενο απέτυχε πλήρως ;
Ποιος , εν τέλει , μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον Παπανδρέου όταν κι ο ίδιος σταμάτησε να πιστεύει στα ψέματά του;
Κι επειδή στη σύγχρονη ελληνική πολιτική σκηνή , δεν υπάρχουν εχθροί αλλά φίλοι που συμπεριφέρονται με εχθρότητα για λόγους ισορροπίας του συστήματος , οι επικεφαλής των κομμάτων θα πρέπει αύριο στις συναντήσεις τους με τον Παπανδρέου να έχουν κατά νου τον στίχο του Αμερικάνου ποιητή Ρόμπερτ Φροστ: “ Good fences make good neighbours” ( «οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες»).
Newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου