UBS: Γιατί δεν συμφέρει τους Γερμανούς να χρεοκοπήσουμε

 

ο κόστος της αποχώρησης από το ευρώ και η «χρεοκοπία» του Δεκεμβρίου

Την ώρα που η αλληλεπίδραση της πολιτικής µε την οικονομία δείχνει να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια, σε ένα περιβάλλον όπου οι βασικοί παράγοντες - κυβερνήσεις, εμπορικές και κεντρικές τράπεζες, ψηφοφόροι και

επενδυτές - εμφανίζονται µε διαφορετικά κίνητρα και στόχους, αυτό που αποκαλείται ως «ένα λάθος πολιτικής» θα μπορούσε όπως λέγεται να οδηγήσει αν όχι τον κόσμο ξανά στην κατρακύλα, σίγουρα όμως την ευρωζώνη και την Ελλάδα στα τάρταρα.

Στα νέα σενάρια των ξένων πάντως από την μία πλευρά η Ελλάδα θα μπορούσε να βρεθεί με το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας ως το Δεκέμβριο, αν και από την άλλη εξετάζοντας το κόστος μίας πιθανής διάλυσης του ευρώ, προκρίνουν την σταδιακή και επίπονη μετάβαση της δημοσιονομικής ενοποίησης της ευρωζώνης.

Μέχρι το Δεκέμβριο, πλαίσια του επόμενου ελέγχου της τρόικας, βλέπει τη χρεοκοπία της Ελλάδας η βρετανική τράπεζα Royal Bank of Scotland, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο θα αποφευχθεί για «τακτικούς λόγους» στην παρούσα φάση. Κατά την εκτίμησή της μια «χρεοκοπία» της Ελλάδας πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη, θεωρώντας πως η πορεία προς την παύση της βοήθειας για την Ελλάδα, θυμίζει την περίπτωση της Αργεντινής, καθώς η χώρα δεν θα μπορέσει να πετύχει τους στόχους και Ευρώπη και ΔΝΤ θα διακόψουν τις δόσεις.

Το «πιστωτικό επεισόδιο» που θα προκύψει θα φέρει αναταραχή στις αγορές και θα πυροδοτήσει προσδοκίες για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Ωστόσο, εφόσον κάτι τέτοιο δεν συμβεί, αναμένει ότι το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων θα κυμανθεί στο 50-60%.

Για το βασικό σενάριο της UBS πάντως η ευρωζώνη οδεύει προς μια αργή και επίπονη μετάβαση σε δημοσιονομική ενοποίηση. Το κόστος εξάλλου της εξόδου μίας χώρας από το ευρώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Για μία αδύναμη οικονομικά χώρα οι συνέπειες περιλαμβάνουν ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από το ίδιο το κράτος, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος αλλά και των διεθνών εμπορικών συναλλαγών, ενώ η υποτίμηση έχει μικρές πιθανότητες να βοηθήσει.

Σε αυτήν περίπτωση (της αδύναμης χώρας) το κόστος ανά πολίτη υπολογίζεται μεταξύ 9.500 και 11.500 ευρώ στο πρώτο έτος και 3.000 - 4.000 ευρώ ανά έτος τα επόμενα χρόνια. Έτσι το κόστος ανέρχεται στο 40% - 50% του ΑΕΠ τον πρώτο χρόνο, σε μία στιγμή που το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί αρχικώς κατά 60%.

Εάν τώρα μια ισχυρή χώρα της ευρωζώνης επιλέξει να αποχωρήσει από το ευρώ, οι συνέπειες περιλαμβάνουν χρεοκοπίες επιχειρήσεων, ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και κατάρρευση των διεθνών εμπορικών συναλλαγών. Το κόστος ανά πολίτη ανέρχεται στα 6.000 - 8.000 ευρώ για το πρώτο έτος, αντίστοιχο του 20-25% του ΑΕΠ, και στα 3.500 - 4.500 ευρώ ανά πολίτη ετησίως για τα επόμενα χρόνια.

Αν τώρα π.χ. η Γερμανία αποφάσιζε μια πλήρη διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας το κόστος θα ανερχόταν στα 1.000 ευρώ ανά Γερμανό.

Από την άλλη πλευρά, το πολιτικό κόστος, θεωρείται επίσης σημαντικό, καθώς σε μια ενδεχόμενη διάσπαση της ευρωζώνης, μειώνεται δραστικά η διεθνής επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ τονίζεται ότι καμία νομισματική ένωση στη σύγχρονη ιστορία δεν έχει διασπαστεί χωρίς κάποιας μορφής απολυταρχική - στρατιωτική κυβέρνηση ή ακόμη και εμφύλιο πόλεμο.

Τάσος Μαντικίδης

to vima