Από τα όσα δηλώνει κατά καιρούς ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και πρωτοκλασάτα στελέχη του προεδρικού περιβάλλοντος, έχω την αίσθηση ότι η ΝΔ ή βρίσκεται σε φάση πλήρους πολιτικής καταστολής ή είναι πολιτικά ανίκανη να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας. Όλο αυτό το διάστημα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναλώνεται σε μία αντι-μνημονιακή ρητορική, από την οποία ούτε ιδιαίτερα πολιτικά οφέλη έχει αποκομίσει μέχρι τώρα αλλά ούτε είναι συμβατή με την πραγματικότητα, τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις, τη θέση της Ελλάδας και τις ελληνικής οικονομίας μέσα σε αυτές. Ας προσπεράσουμε την καταψήφιση του Μνημονίου, που ούτως ή άλλως ήταν μία πολιτική επιλογή που έκανε η ΝΔ και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι ίσως και να ήταν σωστή, υπό την έννοια ότι- όπως αποδεικνύεται- η κυβέρνηση προσχώρησε τυφλά σε ένα μνημόνιο χωρίς να δείξει τη στοιχειώδη διαπραγματευτική ικανότητα, όπως πράττει σήμερα η αντίστοιχη κυβέρνηση της Ιρλανδίας. Αυτό όμως είναι άλλο πράγμα από...
την μετέπειτα στάση της ΝΔ, που στη συγκεκριμένη συγκυρία θα τη χαρακτήριζε κάποιος ως πολιτικό τυχοδιωκτισμό, για να μην χρησιμοποιήσουμε κάποια βαρύτερη έκφραση.
Η ηγεσία της ΝΔ πρέπει να αντιληφθεί ότι με ή χωρίς την τρόικα το ελληνικό σύστημα διοίκησης του κράτους και της ελληνικής οικονομίας έτσι όπως θεμελιώθηκε τα χρόνια της μεταπολίτευσης πρέπει να αλλάξει. Είτε το θέλουμε είτε όχι με ένα δυσβάσταχτο έλλειμμα στις πλάτες μας και με ένα ακόμα πιο ασήκωτο χρέος που διογκώνεται συνεχώς, η Ελλάδα δε μπορεί να προχωρήσει. Καλώς ή κακώς ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί, και όλοι ξέρουμε ότι αργά ή γρήγορα αυτό μπορεί να σημάνει από κλείσιμο ζημιογόνων ΔΕΚΟ μέχρι ακόμα και απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα, όχι για την κυβέρνηση αλλά για την ίδια τη χώρα πράγμα που σημαίνει ότι οι λύσεις πρέπει να είναι δραστικές, άμεσες και αποτελεσματικές. Και φυσικά κανείς δε λέει ότι μπορεί να επέλθουν χωρίς κόστος, πλήττοντας ασύμμετρα πολλές φορές δυστυχώς συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Απέναντι σε όλα αυτά η ΝΔ επαναλαμβάνει διαρκώς διάφορες στρογγυλοποιημένες, και τολμώ να πω σε αντίθεση με τον επείγοντα χαρακτήρα της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας που βιώνουμε, θέσεις και απόψεις οι οποίες σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καυσόξυλα για να πυροδοτήσουν το δημόσιο διάλογο. Σε αυτή τη συγκυρία όμως δεν προσφέρουν τίποτα σαν εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση ενώ απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της αστικής τάξης που διαχρονικά στηρίζουν την κεντροδεξιά παράταξη και τα οποία δεν ανέχονται άλλα μισόλογα ούτε σε ότι αφορά τις ΔΕΚΟ, ούτε τον περιορισμό του υδροκέφαλου κράτους, ούτε γενικόλογες υποσχέσεις περί αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και μηδενισμό του ελλείμματος σε 18 μόλις μήνες. Όταν μάλιστα ειδικά ως προς την ακίνητη περιουσία ξέρουμε ότι τεράστιες εκτάσεις που ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο βαλτώνουν επί δεκαετίες κολλημένες στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Είναι ώρα η ΝΔ να βρει το βηματισμό της και να πάψει να συμπεριφέρεται σαν ένα αριστερίστικο κόμμα που περνάει φάση «παλιμπαιδισμού» αξιολογώντας τα πάντα με τα μάτια μίας παιδικής πολιτικής αθωότητας που κινείται μεταξύ εξιδανίκευσης, ουτοπισμού και υποβάθμισης του κινδύνου. Όσο το συντομότερο ο κ. Σαμαράς επαναξιολογήσει τη στρατηγική του και την προσαρμόσει σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή ο τόπος τόσο πιο πειστικά θα ακούγονται τα όσα λέει για αναπτυξιακό έλλειμμα στην πολιτική της κυβέρνησης και του Μνημονίου. Γιατί- σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι- το δίκιο είναι με το μέρος του.
Η ηγεσία της ΝΔ πρέπει να αντιληφθεί ότι με ή χωρίς την τρόικα το ελληνικό σύστημα διοίκησης του κράτους και της ελληνικής οικονομίας έτσι όπως θεμελιώθηκε τα χρόνια της μεταπολίτευσης πρέπει να αλλάξει. Είτε το θέλουμε είτε όχι με ένα δυσβάσταχτο έλλειμμα στις πλάτες μας και με ένα ακόμα πιο ασήκωτο χρέος που διογκώνεται συνεχώς, η Ελλάδα δε μπορεί να προχωρήσει. Καλώς ή κακώς ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί, και όλοι ξέρουμε ότι αργά ή γρήγορα αυτό μπορεί να σημάνει από κλείσιμο ζημιογόνων ΔΕΚΟ μέχρι ακόμα και απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα, όχι για την κυβέρνηση αλλά για την ίδια τη χώρα πράγμα που σημαίνει ότι οι λύσεις πρέπει να είναι δραστικές, άμεσες και αποτελεσματικές. Και φυσικά κανείς δε λέει ότι μπορεί να επέλθουν χωρίς κόστος, πλήττοντας ασύμμετρα πολλές φορές δυστυχώς συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Απέναντι σε όλα αυτά η ΝΔ επαναλαμβάνει διαρκώς διάφορες στρογγυλοποιημένες, και τολμώ να πω σε αντίθεση με τον επείγοντα χαρακτήρα της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας που βιώνουμε, θέσεις και απόψεις οι οποίες σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καυσόξυλα για να πυροδοτήσουν το δημόσιο διάλογο. Σε αυτή τη συγκυρία όμως δεν προσφέρουν τίποτα σαν εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση ενώ απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της αστικής τάξης που διαχρονικά στηρίζουν την κεντροδεξιά παράταξη και τα οποία δεν ανέχονται άλλα μισόλογα ούτε σε ότι αφορά τις ΔΕΚΟ, ούτε τον περιορισμό του υδροκέφαλου κράτους, ούτε γενικόλογες υποσχέσεις περί αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και μηδενισμό του ελλείμματος σε 18 μόλις μήνες. Όταν μάλιστα ειδικά ως προς την ακίνητη περιουσία ξέρουμε ότι τεράστιες εκτάσεις που ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο βαλτώνουν επί δεκαετίες κολλημένες στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Είναι ώρα η ΝΔ να βρει το βηματισμό της και να πάψει να συμπεριφέρεται σαν ένα αριστερίστικο κόμμα που περνάει φάση «παλιμπαιδισμού» αξιολογώντας τα πάντα με τα μάτια μίας παιδικής πολιτικής αθωότητας που κινείται μεταξύ εξιδανίκευσης, ουτοπισμού και υποβάθμισης του κινδύνου. Όσο το συντομότερο ο κ. Σαμαράς επαναξιολογήσει τη στρατηγική του και την προσαρμόσει σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή ο τόπος τόσο πιο πειστικά θα ακούγονται τα όσα λέει για αναπτυξιακό έλλειμμα στην πολιτική της κυβέρνησης και του Μνημονίου. Γιατί- σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι- το δίκιο είναι με το μέρος του.
Θάνος Δημάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου