Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος, λέει το γνωμικό. Και έτσι η Ευρώπη καλείται πια να πάρει κάτω από χρονική πίεση τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις οι οποίες θα καθορίσουν και το οικονομικό μέλλον των κατοίκων της και όπως φαίνεται μας οδηγούν να πούμε, «Βερολίνο καλημέρα»…
Αποφάσεις που θα γελοιοποιήσουν τον κίνδυνο της κατάρρευσης του ευρώ, θα προκαλέσουν ευφορία στις αγορές, αλλά ταυτόχρονα θα θέσουν τις βάσεις για ιστορικές αλλαγές στην φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Γερμανία να έχει τον πρώτο λόγο οικονομικά και πολιτικά σε μία μετεξέλιξη της Ε.Ε. που θα οδηγεί μάλλον σε σύσφιξη, παρά σε χαλάρωση της Ευρωζώνης.
Το ξεκίνημα θα γίνει με παρεμβάσεις της ΕΚΤ, θα συνεχισθεί με...
δηλώσεις, θα πάρει την μορφή παροχής βοήθειας σε χώρες και τράπεζες της Ευρώπης, θα κλιμακωθεί με σαφείς και ξεκάθαρες πολιτικές δηλώσεις στήριξης του ευρώ, των οικονομιών και των τραπεζών των οποίων θα «απαγορευτεί» η κατάρρευση και θα ισχυροποιηθεί με την αναγγελία δημιουργίας μηχανισμών προς αυτή την κατεύθυνση, την πορεία των οποίων θα ελέγξουν οι Γερμανοί με την συμμετοχή και σύμφωνη γνώμη των Γάλλων. Και άλλων…
Αυτό είναι το άλλο σενάριο για το ευρώ και τις αγορές, που είναι ήδη προχωρημένο, βλέπουμε τα πρώτα στάδιά του ήδη, προεξοφλούν πιθανότατα από προχθές οι αγορές και θα έχει σχηματοποιηθεί σύμφωνα με την γνώμη οικονομικών αναλυτών το πολύ μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Είναι το άλλο σενάριο για το ευρώ, εκτός από το αδιανόητο που συζητείται έντονα τελευταία και θέλει την διάλυσή του.
Πολύ χαρακτηριστικά είναι το τελευταίο διήμερο όσα βγαίνουν στον διεθνή τύπο. Από την κουβεντούλα του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη Άξελ Βέμπερ που πέρασε στο ντούκου («μπορούμε να διπλασιάσουμε το ποσό της βοήθειας αν χρειαστεί»), μέχρι την ανάλυση του κορυφαίου καθηγητή Willem Buiter, επικεφαλή της οικονομικής ανάλυσης της Citigroup πλέον, για δάνεια δύο τρις ευρώ σε ευρωπαϊκό μηχανισμό διασώσεων.
Όλα αυτά μαζί με την εκτίμηση του ίδιου του Buiter, ότι η ΕΚΤ θα εμπλακεί και θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα για αγορές ομολόγων. Και ας μην ξεχνάμε και την χθεσινή προειδοποίηση του Ζαν Κλωντ Τρισέ στην ίδια κατεύθυνση, ότι δηλαδή η ΕΚΤ μπορεί να αυξήσει τις αγορές ομολόγων, έως και την πιθανολογούμενη επανεμφάνισή της χθες με μικρή αγοραστική παρέμβαση στις αγορές ομολόγων, όπως λέγεται.
Για να το πούμε απλά. Το δίλημμα είναι γνωστό: Πως το είπε ο, των γερμανικών FT μη εξαιρετέος (και γύρευε ποιών συμφερόντων) Wolfgang Munchau για την Ευρωζώνη: Ή δημοσιονομική ένωση ή διάσπαση; Μήπως θυμίζει λίγο το «ή Καραμανλής ή τανκς;».
Για να το θέσουμε αλλιώς. Η διάσπαση και η κατάρρευση είναι αδύνατη. Έχουν επενδυθεί τεράστια πολιτικά και οικονομικά κεφάλαια στην δημιουργία της Ευρωζώνης. Είναι πράγματι αδιανόητη η καταστροφή της και δεν συμφέρει κανέναν. Είναι αστεία αυτά που λέγονται ότι οι Γερμανοί θα μπορούσαν να σηκωθούν να φύγουν. Γιατί να το κάνουν; Για να μείνουν μία μικρή Γερμανία ασήμαντη στα διεθνή φόρα σε σχέση με αυτό που είναι όλη η Ευρώπη; Χωρίς το απαραίτητο ειδικό βάρος, όταν έχουν την ιστορική ευκαιρία;
Και τι είναι μόνη της η Γερμανία με ένα μάρκο που θα πάει στα ύψη σε σχέση με νομίσματα που θα ξεπηδήσουν για να τις κόψουν τις εξαγωγές; Χωρίς ζώνη οικονομικής επιρροής.
Αυτό είναι το άλλο σενάριο για το ευρώ και τις αγορές, που είναι ήδη προχωρημένο, βλέπουμε τα πρώτα στάδιά του ήδη, προεξοφλούν πιθανότατα από προχθές οι αγορές και θα έχει σχηματοποιηθεί σύμφωνα με την γνώμη οικονομικών αναλυτών το πολύ μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Είναι το άλλο σενάριο για το ευρώ, εκτός από το αδιανόητο που συζητείται έντονα τελευταία και θέλει την διάλυσή του.
Πολύ χαρακτηριστικά είναι το τελευταίο διήμερο όσα βγαίνουν στον διεθνή τύπο. Από την κουβεντούλα του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη Άξελ Βέμπερ που πέρασε στο ντούκου («μπορούμε να διπλασιάσουμε το ποσό της βοήθειας αν χρειαστεί»), μέχρι την ανάλυση του κορυφαίου καθηγητή Willem Buiter, επικεφαλή της οικονομικής ανάλυσης της Citigroup πλέον, για δάνεια δύο τρις ευρώ σε ευρωπαϊκό μηχανισμό διασώσεων.
Όλα αυτά μαζί με την εκτίμηση του ίδιου του Buiter, ότι η ΕΚΤ θα εμπλακεί και θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα για αγορές ομολόγων. Και ας μην ξεχνάμε και την χθεσινή προειδοποίηση του Ζαν Κλωντ Τρισέ στην ίδια κατεύθυνση, ότι δηλαδή η ΕΚΤ μπορεί να αυξήσει τις αγορές ομολόγων, έως και την πιθανολογούμενη επανεμφάνισή της χθες με μικρή αγοραστική παρέμβαση στις αγορές ομολόγων, όπως λέγεται.
Για να το πούμε απλά. Το δίλημμα είναι γνωστό: Πως το είπε ο, των γερμανικών FT μη εξαιρετέος (και γύρευε ποιών συμφερόντων) Wolfgang Munchau για την Ευρωζώνη: Ή δημοσιονομική ένωση ή διάσπαση; Μήπως θυμίζει λίγο το «ή Καραμανλής ή τανκς;».
Για να το θέσουμε αλλιώς. Η διάσπαση και η κατάρρευση είναι αδύνατη. Έχουν επενδυθεί τεράστια πολιτικά και οικονομικά κεφάλαια στην δημιουργία της Ευρωζώνης. Είναι πράγματι αδιανόητη η καταστροφή της και δεν συμφέρει κανέναν. Είναι αστεία αυτά που λέγονται ότι οι Γερμανοί θα μπορούσαν να σηκωθούν να φύγουν. Γιατί να το κάνουν; Για να μείνουν μία μικρή Γερμανία ασήμαντη στα διεθνή φόρα σε σχέση με αυτό που είναι όλη η Ευρώπη; Χωρίς το απαραίτητο ειδικό βάρος, όταν έχουν την ιστορική ευκαιρία;
Και τι είναι μόνη της η Γερμανία με ένα μάρκο που θα πάει στα ύψη σε σχέση με νομίσματα που θα ξεπηδήσουν για να τις κόψουν τις εξαγωγές; Χωρίς ζώνη οικονομικής επιρροής.
Οι μεν τράπεζές της θα κλυδωνιστούν, και προκειμένου να σωθούν θα πρέπει να πάρουν κρατικά μάρκα για να σταθούν, πράγμα που μπορεί να μειώσει εν μέρει τις διαφορές στα νομίσματα. Αλλά είναι ο προστατευτισμός που θα αντιμετωπίσουν στη συνέχεια η πιο μεγάλη ζημιά στις εξαγωγές τους. Η συνέπεια μιας αδιανόητης μοναχικής πορείας τους. Ακόμα και μία χώρα να πέσει ή να φύγει από το ευρώ, θα είναι καταστροφή για την Ευρωζώνη. Πολύ δύσκολο να γίνει.
Δεν θα επιτραπεί. Και αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται τώρα και πιέζονται όλες οι χώρες, καθώς η Γερμανία το έχει μεθοδεύσει έτσι ώστε να της… ζητηθεί να παίξει τον ρόλο του ηγέτη. Να θέσει τους όρους της.
Γιατί δεν έχει γίνει ακόμα πολιτική νομισματικής χαλάρωσης στην Ευρωζώνη; Γιατί δεν έχουν ακόμα κοπεί ευρωομόλογα; Γιατί, γιατί; Μα επειδή δεν θέλει η Γερμανία. Τι φοβάται; Τον πληθωρισμό τάχα; Όχι. Φοβάται ότι θα χάσει την ευκαιρία να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, τώρα που πιέζεται η Ευρώπη και βάζει τους όρους της ,για το πώς και τι…
Γιατί προβλέπουμε γρήγορο τέλος; Μα επειδή ο χρόνος των αγορών που συμμαχούν με το γερμανικό παιχνίδι πιέζοντας, τρέχει με ασύλληπτους ρυθμούς. Σκεφθείτε ότι το ευρώ μέσα σε 18 συνεδριάσεις έχει χάσει σχεδόν 9% της αξίας του έναντι του δολαρίου. Πέφτει με ρυθμό 0,50% την ημέρα, από τα 1,42 δολάρια μέχρι και κάτω από τον 200άρη κινητό μέσο του και τα 1,30 δολάρια προχθές.
Αλλά με τέτοιο ρυθμό, δεν πέφτουν ούτε οι δείκτες τοπικών χρηματιστηρίων και όχι ασφαλώς το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο. Είναι αδιανόητη τέτοια πτώση στα νομίσματα. Άρα περιμένουμε γρήγορες κινήσεις και επειδή οι αγορές θα επισπεύδουν και θα πιέζουν συμμαχώντας με τους Γερμανούς, ενδιάμεσα θα υπάρξουν παρεμβάσεις, όπως χθες του Τρισέ.
Όταν τελειώσει το σκληρό παζάρι της Γερμανίας, θα πάμε σε ποσοτική χαλάρωση και ευρωομόλογα και ότι άλλο βάζει ο νους σας, μέχρι να τελειώσει το θέμα. Ότι έκανε η Fed και ακόμα περισσότερα θα κάνει η ΕΚΤ για να μην αφήσει να χαθεί το παιχνίδι.
Και δεν θα χαθεί, γιατί ούτε οι ΗΠΑ θα ήθελαν να χαθεί το στοίχημα αυτό και να χάσουν έναν τέτοιο σύμμαχο αποκτώντας δεκάδες νομισματικές και χρηματοπιστωτικές απειλές που ήδη καθρεφτίστηκαν στην πορεία των αγορών τους, αυτές τις ημέρες. Αντίθετα πιθανώς, είναι τα συμφέροντα για το Ηνωμένο Βασίλειο, που έχει το δικό του νόμισμα και προτιμά να μην μείνει μόνο του ή να πρέπει να μπει σε μία Ευρωζώνη που θα κυριαρχεί η Γερμανία.
Αυτά διακυβεύονται τελευταία και εκεί στοχεύει το σκληρό παιχνίδι της κας Μέρκελ. Όταν τελειώσει τότε θα κόψει και χρήμα. Και το βλέπουμε αυτό στην πορεία του χρυσού που δεν έπεσε άλλο με την άνοδο του δολαρίου, αντίθετα βρήκε στηρίξεις και ανεβαίνει ξανά. Και έχουμε το παράδοξο, να ανεβαίνει ο χρυσός και το ασήμι και στα δύο νομίσματα. Ιστορικό ρεκόρ στην τιμή του χρυσού σε ευρώ, πάνω από τα 1.070 ευρώ η ουγκιά. Νέα άνοδος όμως πάνω από τα 1.390 δολάρια η ουγκιά σε δολαριακούς όρους. Με το ευρώ στα 1,30 δολάρια!
Τι δείχνει αυτό λοιπόν; Η αγορά προεξοφλεί πως έρχεται η ώρα που θα πληρώσουν οι ραντιέρηδες των ομολόγων και οι ιδιώτες δανειστές, (όπως σωστά αλλά άκαιρα, το θέτει η Μέρκελ, αλλά να δούμε επιπλέον και την εφαρμογή του).
Και φαίνεται αυτό παντού. Πέφτουν τελευταία και τα γερμανικά ομόλογα. Δείτε την απόδοση (επιτόκιο) στο γερμανικό δεκαετές bund. Από τα 2,10% στα 2,65% μέσα σε λίγες ημέρες.
Μήπως μπαίνει χρήμα στο δολάριο; Μπααα. Μόνον βραχυχρόνια. Αλλιώς τι δείχνει η πτώση στην τιμή του 30ετούς και 10ετούς αμερικανικού ομολόγου; Βραχυχρόνια τζογάρουν με το δολάριο. Έβγαλαν δέκα φορές τα δάνεια που έδωσαν οι δανειστές, ας πάνε στην ευχή του θεού τώρα, γιατί τα χρέη θα μηδενίσουν με ποσοτική χαλάρωση σε όλα τα νομίσματα. Και το ευρώ που θα σωθεί ασφαλώς.
Δεν θα επιτραπεί. Και αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται τώρα και πιέζονται όλες οι χώρες, καθώς η Γερμανία το έχει μεθοδεύσει έτσι ώστε να της… ζητηθεί να παίξει τον ρόλο του ηγέτη. Να θέσει τους όρους της.
Γιατί δεν έχει γίνει ακόμα πολιτική νομισματικής χαλάρωσης στην Ευρωζώνη; Γιατί δεν έχουν ακόμα κοπεί ευρωομόλογα; Γιατί, γιατί; Μα επειδή δεν θέλει η Γερμανία. Τι φοβάται; Τον πληθωρισμό τάχα; Όχι. Φοβάται ότι θα χάσει την ευκαιρία να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, τώρα που πιέζεται η Ευρώπη και βάζει τους όρους της ,για το πώς και τι…
Γιατί προβλέπουμε γρήγορο τέλος; Μα επειδή ο χρόνος των αγορών που συμμαχούν με το γερμανικό παιχνίδι πιέζοντας, τρέχει με ασύλληπτους ρυθμούς. Σκεφθείτε ότι το ευρώ μέσα σε 18 συνεδριάσεις έχει χάσει σχεδόν 9% της αξίας του έναντι του δολαρίου. Πέφτει με ρυθμό 0,50% την ημέρα, από τα 1,42 δολάρια μέχρι και κάτω από τον 200άρη κινητό μέσο του και τα 1,30 δολάρια προχθές.
Αλλά με τέτοιο ρυθμό, δεν πέφτουν ούτε οι δείκτες τοπικών χρηματιστηρίων και όχι ασφαλώς το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο. Είναι αδιανόητη τέτοια πτώση στα νομίσματα. Άρα περιμένουμε γρήγορες κινήσεις και επειδή οι αγορές θα επισπεύδουν και θα πιέζουν συμμαχώντας με τους Γερμανούς, ενδιάμεσα θα υπάρξουν παρεμβάσεις, όπως χθες του Τρισέ.
Όταν τελειώσει το σκληρό παζάρι της Γερμανίας, θα πάμε σε ποσοτική χαλάρωση και ευρωομόλογα και ότι άλλο βάζει ο νους σας, μέχρι να τελειώσει το θέμα. Ότι έκανε η Fed και ακόμα περισσότερα θα κάνει η ΕΚΤ για να μην αφήσει να χαθεί το παιχνίδι.
Και δεν θα χαθεί, γιατί ούτε οι ΗΠΑ θα ήθελαν να χαθεί το στοίχημα αυτό και να χάσουν έναν τέτοιο σύμμαχο αποκτώντας δεκάδες νομισματικές και χρηματοπιστωτικές απειλές που ήδη καθρεφτίστηκαν στην πορεία των αγορών τους, αυτές τις ημέρες. Αντίθετα πιθανώς, είναι τα συμφέροντα για το Ηνωμένο Βασίλειο, που έχει το δικό του νόμισμα και προτιμά να μην μείνει μόνο του ή να πρέπει να μπει σε μία Ευρωζώνη που θα κυριαρχεί η Γερμανία.
Αυτά διακυβεύονται τελευταία και εκεί στοχεύει το σκληρό παιχνίδι της κας Μέρκελ. Όταν τελειώσει τότε θα κόψει και χρήμα. Και το βλέπουμε αυτό στην πορεία του χρυσού που δεν έπεσε άλλο με την άνοδο του δολαρίου, αντίθετα βρήκε στηρίξεις και ανεβαίνει ξανά. Και έχουμε το παράδοξο, να ανεβαίνει ο χρυσός και το ασήμι και στα δύο νομίσματα. Ιστορικό ρεκόρ στην τιμή του χρυσού σε ευρώ, πάνω από τα 1.070 ευρώ η ουγκιά. Νέα άνοδος όμως πάνω από τα 1.390 δολάρια η ουγκιά σε δολαριακούς όρους. Με το ευρώ στα 1,30 δολάρια!
Τι δείχνει αυτό λοιπόν; Η αγορά προεξοφλεί πως έρχεται η ώρα που θα πληρώσουν οι ραντιέρηδες των ομολόγων και οι ιδιώτες δανειστές, (όπως σωστά αλλά άκαιρα, το θέτει η Μέρκελ, αλλά να δούμε επιπλέον και την εφαρμογή του).
Και φαίνεται αυτό παντού. Πέφτουν τελευταία και τα γερμανικά ομόλογα. Δείτε την απόδοση (επιτόκιο) στο γερμανικό δεκαετές bund. Από τα 2,10% στα 2,65% μέσα σε λίγες ημέρες.
Μήπως μπαίνει χρήμα στο δολάριο; Μπααα. Μόνον βραχυχρόνια. Αλλιώς τι δείχνει η πτώση στην τιμή του 30ετούς και 10ετούς αμερικανικού ομολόγου; Βραχυχρόνια τζογάρουν με το δολάριο. Έβγαλαν δέκα φορές τα δάνεια που έδωσαν οι δανειστές, ας πάνε στην ευχή του θεού τώρα, γιατί τα χρέη θα μηδενίσουν με ποσοτική χαλάρωση σε όλα τα νομίσματα. Και το ευρώ που θα σωθεί ασφαλώς.
Politics news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου