Περί όνου σκιάς...

Tης Ελλης Τριανταφυλλου

Πληθαίνουν εσχάτως τα ανησυχητικά σημάδια πάνω από το κυβερνητικό στρατόπεδο, το οποίο, στη συμπλήρωση ενάμιση χρόνου από την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, εμφανίζει την εικόνα αυτοκινήτου που ναι μεν εξακολουθεί να τσουλάει, αλλά ρετάρει, με αποτέλεσμα κανείς να μη ρισκάρει να στοιχηματίσει αν θα καταφέρει να διανύσει εκατό, χίλια ή περισσότερα μέτρα. Και το ερώτημα είναι ποιος από το εσωτερικό ή το εξωτερικό θα ...

ρισκάρει να επιβιβαστεί και να ταξιδέψει με ένα τέτοιο αυτοκίνητο.

Η διαχείριση της υπόθεσης αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, αλλά και το θέμα των ημιυπαίθριων, είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσουν τη δική τους θέση στη μελέτη των ιστορικών του μέλλοντος, αφού αν δεν τις είχαμε δει να εξελίσσονται θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι είναι δυνατόν μία κυβέρνηση να κάνει τόσα και τέτοια λάθη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και στις δύο υποθέσεις εξέπεμψε το ίδιο μήνυμα, και προς το εξωτερικό και προς το εσωτερικό: Αναξιοπιστία! Πλήρης και μη επιδεχόμενη καμία αμφισβήτηση.

Στην πρώτη περίπτωση, έπειτα από ένα τριήμερο τραγελαφικών γεγονότων, με αψυχολόγητους (και αδικαιολόγητους από τα πραγματικά γεγονότα) λεονταρισμούς, ο πρωθυπουργός επέλεξε να αντιδράσει με ένα απίστευτο κρεσέντο πολιτικής υποκρισίας, στο οποίο μάλιστα επιμένει μέχρι σήμερα, διαβεβαιώνοντας με κάθε ευκαιρία ότι θα κατοχυρώσει και διά νόμου τη μη μεταβίβαση ή πώληση δημόσιας γης! Ο κ. Γ. Παπανδρέου ξέρει, και το γνωρίζουν πλέον όλοι πολύ καλά, ότι η κυβέρνησή του έχει δεσμευτεί για την εξεύρεση 50 δισ. ευρώ, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας. Πώς στην ευχή, δηλαδή, θα εξευρεθούν 50 δισ., από τη μια, και, από την άλλη, θα απαγορευτεί διά νόμου η πώληση δημόσιας περιουσίας;

Για τις αγορές, 50 δισ. ευρώ είναι το ελάχιστο που χρειάζεται η Ελλάδα την ερχόμενη πενταετία, ώστε να μην την πνίξουν τα χρέη και οι τόκοι και ο κ. Παπανδρέου, αντί να ξοδέψει τις δυνάμεις του για να πείσει τον ελληνικό λαό -αν το πιστεύει- ότι αξιοποίηση δεν σημαίνει αναγκαστικά ξεπούλημα, αλλά συνιστά μια βαθιά ανάσα, καλλιεργεί μόνος του το έδαφος για την ανάδειξη, εντός κοινοβουλίου, ενός αναχώματος που θα το βρίσκει πλέον μπροστά του σε κάθε πρωτοβουλία που θα θέλει να αναλάβει. Με τη στάση του, και τις επιφυλάξεις των πολιτών γιγάντωσε, και τα υπαρκτά επιχειρήματα υπέρ της πρωτοβουλίας ακύρωσε, και στους δανειστές έστειλε το λάθος μήνυμα τη λάθος στιγμή.

Την ώρα που οι Ευρωπαίοι, αμήχανοι και αυτοί μπροστά στην πρωτόγνωρη κρίση, εφαρμόζουν τη μέθοδο «δοκιμής και λάθους», ρίχνοντας στο τραπέζι πρωτοβουλίες και ελπίζοντας -αν όλα πάνε καλά- οι αγορές να αντιδράσουν θετικά, να δείξουν εμπιστοσύνη στο σενάριο που τους σερβίρεται, ώστε να εμπιστευτούν τα λεφτά τους στην Ελλάδα, η κυβέρνηση της Αθήνας στέλνει το λάθος μήνυμα. Οτι έχει συμφωνήσει με την τρόικα κάτι που πρέπει να καταγγείλει δημοσίως και που, και να ήθελε, δεν μπορεί να υλοποιήσει μέσα στα συμφωνηθέντα χρονοδιαγράμματα, αφού η πλειονότητα των δημοσίων κτημάτων είναι είτε καταπατημένα είτε αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας.

Και επειδή οι εκπρόσωποι της τρόικας και οι λοιποί παίκτες μπορεί να μην πήραν το μήνυμα, η κυβέρνηση είπε να τους βοηθήσει να το εμπεδώσουν με την υπόθεση των ημιυπαίθριων που δεν αφήνει καμία, μα καμία, αμφιβολία για το όλο μπάχαλο.

Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από τότε που η κυβέρνηση άλλαξε τη μοίρα της χώρας με συνοπτικές διαδικασίες και με το μαχαίρι στο λαιμό. Χθες, από του βήματος του υπουργικού συμβουλίου, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι η χώρα δεν καταρρέει! Δηλαδή, μετά τόσες θυσίες, τέτοιες περικοπών μισθών και συντάξεων, τόση ανεργία, λουκέτα, αγωνία και απόγνωση, η χώρα απλώς δεν καταρρέει. Μάλιστα. Καταρρέει, όμως, η ελπίδα ότι έστω και στο και πέντε θα πάψει η πολιτική ηγεσία, με προεξάρχουσα, αλλά όχι μόνη, την κυβερνητική, να γελοιοποιεί καθημερινά τον εαυτό της με θεατρινισμούς και κόντρες περί όνου σκιάς...
καθημερινή