Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου δεν θα προσφέρει, παρά ελάχιστα, στη διαχείριση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος
Ολες οι πληροφορίες και οι επίσημες δηλώσεις των ευρωπαίων υπευθύνων κατατείνουν στην εκτίμηση ότι η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου δεν θα προσφέρει, παρά ελάχιστα, στη διαχείριση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος.
Οι διεκδικούμενες διευκολύνσεις δεν θα ...
υπάρξουν, εκτός ίσως της επιμήκυνσης του μεγάλου δανείου των 110 δισ. ευρώ. Κατά τα φαινόμενα, οι εταίροι μας δεν συζητούν μείωση των επιτοκίων και αποκλείουν μεθόδους επαναγοράς ελληνικών ομολόγων από το υπουργείο Οικονομικών, επειδή προφανώς θεωρούν ότι ισοδυναμεί με έμμεσο «κούρεμα» του χρέους μας.
Ουσιαστικά μεταδίδουν απροσχημάτιστα στην κυβέρνηση και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ότι είναι πρώτα απ' όλα δική μας υπόθεση η διάσωση και μετά οποιουδήποτε άλλου.
Πράγμα που σημαίνει ότι το βάρος διάσωσης της οικονομίας θα πέσει σχεδόν καθ' ολοκληρίαν στις πλάτες της χώρας και του ελληνικού λαού.
Αυτό που φαίνεται πλέον να ξεκαθαρίζει είναι ότι οι Ευρωπαίοι δυσπιστούν για τις ελληνικές προσπάθειες και ασκούν την ευρύτερη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση και συνολικότερα στο πολιτικό σύστημα της χώρας να κινητοποιηθεί και να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο πρόβλημα που οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις συσσώρευσαν.
Ουσιαστικά απαιτούν, ή καλύτερα διεκδικούν διά της ασκούμενης πίεσης, την ελληνική συμμετοχή στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Βάσει των παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται στην κυβέρνηση και στις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι αν θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για τη διάσωση της χώρας. Αν δηλαδή θα αναλάβουν το πολιτικό κόστος και θα κινηθούν με τη δέουσα ταχύτητα ώστε να αποφευχθούν μοιραίες εξελίξεις για τη χώρα και τους πολίτες της.
Αυτό άλλωστε φαίνεται ότι θα είναι και το αντικείμενο των συζητήσεων που θα έχει ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς την προσεχή Τρίτη.
Οπως όλα δείχνουν θα εκθέσει την κατάσταση της οικονομίας, θα αναφερθεί στην απροθυμία των Ευρωπαίων να συνδράμουν αποφασιστικά και θα περιγράψει τις συνέπειες για τη χώρα στην περίπτωση που δεν τρέξουν τα σχέδια αποκρατικοποίησης και οδυνηρού ελέγχου των δημοσίων οικονομικών.
Θα θελήσει να καταστήσει τους πολιτικούς αρχηγούς συνυπεύθυνους στην προσπάθεια που θα αναλάβει η κυβέρνηση, θα ζητήσει ανοχή και βοήθεια και θα τους καλέσει να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της χώρας. Μπορεί ακόμη και να ζητήσει τη συμμετοχή τους στην προσπάθεια διάσωσης, στην οποία θα προσδώσει χαρακτηριστικά εθνικής μάχης. Πέραν αυτών πάντως θα επιχειρήσει να χτίσει και ένα επιχείρημα για ενδεχόμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν ομαλά.
Ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για την έκβαση των συζητήσεων του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Ωστόσο από τις μέχρι τώρα ενδείξεις δεν προκύπτει διάθεση συνδρομής.
Πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα η κυβέρνηση Παπανδρέου θα χρειασθεί να αναλάβει όλο το βάρος της προσπάθειας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα αντέξει, αν έχει τις δυνάμεις να ανταποκριθεί σε μια τόσο βαριά και επίπονη προσπάθεια.
Το τελευταίο διάστημα φάνηκε κουρασμένη και κλονισμένη, ξέμεινε από πίστη, έχασε την αυτοπεποίθησή της.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αντέξει. Δεν μπορεί βεβαίως να πάει αυτόματα σε εκλογές. Θα το παλέψει στην αρχή και αν δει ότι δεν βγαίνει πέρα θα πάει σε εκλογές, προκειμένου να μοιράσει το βάρος της ευθύνης. Σε κάθε περίπτωση η επόμενη περίοδος θα είναι βασανιστική για τη χώρα και τον ελληνικό λαό.
Το καλύτερο θα ήταν να συμφωνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις σε ένα κοινό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, σε μια πανεθνικού τύπου προσπάθεια και ίσως σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ικανής να πείσει και να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό.
Ομως κάτι τέτοιο μοιάζει προς το παρόν απίθανο. Ελπίζουμε ότι δεν θα χρειασθεί να σχηματισθεί μια τέτοια κυβέρνηση σε συνθήκες εθνικής καταστροφής.
Η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου δεν θα προσφέρει, παρά ελάχιστα, στη διαχείριση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος
Ολες οι πληροφορίες και οι επίσημες δηλώσεις των ευρωπαίων υπευθύνων κατατείνουν στην εκτίμηση ότι η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου δεν θα προσφέρει, παρά ελάχιστα, στη διαχείριση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος.
Οι διεκδικούμενες διευκολύνσεις δεν θα ...
υπάρξουν, εκτός ίσως της επιμήκυνσης του μεγάλου δανείου των 110 δισ. ευρώ. Κατά τα φαινόμενα, οι εταίροι μας δεν συζητούν μείωση των επιτοκίων και αποκλείουν μεθόδους επαναγοράς ελληνικών ομολόγων από το υπουργείο Οικονομικών, επειδή προφανώς θεωρούν ότι ισοδυναμεί με έμμεσο «κούρεμα» του χρέους μας.
Ουσιαστικά μεταδίδουν απροσχημάτιστα στην κυβέρνηση και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ότι είναι πρώτα απ' όλα δική μας υπόθεση η διάσωση και μετά οποιουδήποτε άλλου.
Πράγμα που σημαίνει ότι το βάρος διάσωσης της οικονομίας θα πέσει σχεδόν καθ' ολοκληρίαν στις πλάτες της χώρας και του ελληνικού λαού.
Αυτό που φαίνεται πλέον να ξεκαθαρίζει είναι ότι οι Ευρωπαίοι δυσπιστούν για τις ελληνικές προσπάθειες και ασκούν την ευρύτερη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση και συνολικότερα στο πολιτικό σύστημα της χώρας να κινητοποιηθεί και να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο πρόβλημα που οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις συσσώρευσαν.
Ουσιαστικά απαιτούν, ή καλύτερα διεκδικούν διά της ασκούμενης πίεσης, την ελληνική συμμετοχή στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Βάσει των παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται στην κυβέρνηση και στις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι αν θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για τη διάσωση της χώρας. Αν δηλαδή θα αναλάβουν το πολιτικό κόστος και θα κινηθούν με τη δέουσα ταχύτητα ώστε να αποφευχθούν μοιραίες εξελίξεις για τη χώρα και τους πολίτες της.
Αυτό άλλωστε φαίνεται ότι θα είναι και το αντικείμενο των συζητήσεων που θα έχει ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς την προσεχή Τρίτη.
Οπως όλα δείχνουν θα εκθέσει την κατάσταση της οικονομίας, θα αναφερθεί στην απροθυμία των Ευρωπαίων να συνδράμουν αποφασιστικά και θα περιγράψει τις συνέπειες για τη χώρα στην περίπτωση που δεν τρέξουν τα σχέδια αποκρατικοποίησης και οδυνηρού ελέγχου των δημοσίων οικονομικών.
Θα θελήσει να καταστήσει τους πολιτικούς αρχηγούς συνυπεύθυνους στην προσπάθεια που θα αναλάβει η κυβέρνηση, θα ζητήσει ανοχή και βοήθεια και θα τους καλέσει να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της χώρας. Μπορεί ακόμη και να ζητήσει τη συμμετοχή τους στην προσπάθεια διάσωσης, στην οποία θα προσδώσει χαρακτηριστικά εθνικής μάχης. Πέραν αυτών πάντως θα επιχειρήσει να χτίσει και ένα επιχείρημα για ενδεχόμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν ομαλά.
Ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για την έκβαση των συζητήσεων του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Ωστόσο από τις μέχρι τώρα ενδείξεις δεν προκύπτει διάθεση συνδρομής.
Πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα η κυβέρνηση Παπανδρέου θα χρειασθεί να αναλάβει όλο το βάρος της προσπάθειας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα αντέξει, αν έχει τις δυνάμεις να ανταποκριθεί σε μια τόσο βαριά και επίπονη προσπάθεια.
Το τελευταίο διάστημα φάνηκε κουρασμένη και κλονισμένη, ξέμεινε από πίστη, έχασε την αυτοπεποίθησή της.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αντέξει. Δεν μπορεί βεβαίως να πάει αυτόματα σε εκλογές. Θα το παλέψει στην αρχή και αν δει ότι δεν βγαίνει πέρα θα πάει σε εκλογές, προκειμένου να μοιράσει το βάρος της ευθύνης. Σε κάθε περίπτωση η επόμενη περίοδος θα είναι βασανιστική για τη χώρα και τον ελληνικό λαό.
Το καλύτερο θα ήταν να συμφωνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις σε ένα κοινό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, σε μια πανεθνικού τύπου προσπάθεια και ίσως σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ικανής να πείσει και να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό.
Ομως κάτι τέτοιο μοιάζει προς το παρόν απίθανο. Ελπίζουμε ότι δεν θα χρειασθεί να σχηματισθεί μια τέτοια κυβέρνηση σε συνθήκες εθνικής καταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου