Με τη ρετσινιά του Γραικύλου

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Σήμερα θα μεταδοθεί στη Γαλλία το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ του Canal+ «Με τον Ντομινίκ Στρος-Καν στο ΔΝΤ» και οι Γάλλοι τηλεθεατές θα ακούσουν από το στόμα του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι «οι Ελληνες είναι βουτηγμένοι μέσα στα σκατά. Και πάρα πολύ μάλιστα! Οταν μια γυναίκα λέει...

 ότι δεν έχει ψωμί να φάει, λέει αλήθεια. Αυτός ο θυμός είναι θεμιτός. Οι άνθρωποι στον δρόμο έχουν την αίσθηση ότι τους εξαπάτησαν. Κι όμως είναι οι ίδιοι που μαγείρεψαν τα στοιχεία και που δεν πληρώνουν φόρους. Η φοροδιαφυγή είναι το εθνικό τους σπορ. Αλητεία στο έπακρον. Και επιπλέον, είναι οι πιο πλούσιοι!».

Δεν πρωτοτυπεί ο Στρος-Καν. Ανήθικους και γελοίους μας αποκαλούν από την εποχή των Λατίνων. Ο Κάτωνας, ο Ρωμαίος Δημοσθένης, μας χαρακτήριζε ευτελείς και αφερέγγυους (Πλούταρχος, «Μάρκος Κάτων»). Ο Κικέρωνας ονόμαζε τους Ελληνες «Γραικύλους» (Στ. Α. Κουμανούδης, «Συναγωγή νέων λέξεων»), δηλαδή κατώτερους, ανάξιους και έκτοτε φέρουμε ως ρετσινιά αυτή την ονομασία. Δεν υπάρχει αμφιβολία, έλεγε ο Αγγλος υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός της Αγγλίας (1827) Τζορτζ Κάνινγκ, ότι οι Ελληνες είναι μια συμμορία αχρείων. Ως σκυλολόι, κοινωνία αποκρουστική, έθνος αγροίκο, διεφθαρμένο, αλαζονικό, σιχαμένο μας περιγράφουν οι Δυτικοί μέχρι τα σύγχρονα χρόνια. Ούτε αποτελεί το πρώτο συμβάν έντυπου χλευασμού της χώρας μας το πρόσφατο δημοσίευμα του Focus. Ως «Μπανανία του Πλάτωνος» ανέφερε την Ελλάδα γερμανικό περιοδικό όταν το 1988 είχε αναλάβει την προεδρία της ΕΟΚ.

Οντως η Ελλάδα είναι χώρα ανώριμη (από τη διαρκή ξενοδουλεία), σε αρκετούς τομείς υπανάπτυκτη, με κόμματα προσωποπαγή, πελατειακά, πολιτικό σύστημα ανεύθυνο, μεσαίες τάξεις καιροσκοπικές... Οντως, το σύνολο των φορολογικών μας εσόδων αγγίζει το 6,9% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 27,3%.

Ομως, φοροφυγάδες, δεν έχει μόνο η Ελλάδα. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου -20 τρισ. δολάρια- είναι φυγαδευμένο σε φορολογικούς παραδείσους, με απώλειες δισεκατομμυρίων για τις κυβερνήσεις. Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις υποβάλλουν τους πολίτες σε λιτότητα, ενώ αδυνατούν να επιβάλουν φορολογική δικαιοσύνη. Η αναδιανομή εισοδήματος γίνεται με την αντίστροφη φορά (πάγωμα μισθών και συντάξεων, αύξηση φόρων) και ο πλούτος καταλήγει στις τσέπες των ολίγων, που μένουν μακριά από τη φορολογική τσιμπίδα. Το 1/3 των εκατό μεγαλύτερων εταιρειών του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου δεν κατέβαλε καθόλου φόρο τη διετία 2005-2006 (The Guardian). Την ίδια περίοδο 700 μεγαλοεπιχειρηματίες της Γερμανίας φοροδιέφευγαν. Παντού στην Ευρώπη, π.χ. στη Γερμανία ή τη Γαλλία η διαφθορά έχει πολλά πρόσωπα (Ζίμενς, Φολκσβάγκεν, Μάνεσμαν, Ντόιτσε Ποστ) ή (Ελφ-Ακιτέν, Κρεντί Λιονέ, Βοκιέ, Μπετανκούρ). Αλλά αυτό δεν τους αφαιρεί τον τίτλο της χρηστής πολιτείας.

Δύσκολο να αποσείσουμε το σιδηροπαγές προσωπείο που σκιαγράφησαν άλλοι για μας και το αποτελειώνουμε οι ίδιοι. Διότι, κάθε μέρα προσφέρουμε έτοιμες στο πιάτο τις αποδείξεις της αναξιότητάς μας. Δεν θα διασωθούμε με τον στρουθοκαμηλισμό, τον αυτο-οικτιρμό ή την ανταπόδοση των ύβρεων, αλλά με το περιμάζεμα της κληρονομιάς μας (υλικής και πνευματικής), την ανάσυρση του αυτοσεβασμού, την αίσθηση του μέτρου, του δικαίου, και την οικουμενική παιδεία.
Kathimerini