Την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το «Σύμφωνο για το Ευρώ» ζητεί η ΑΔΕΔΥ, όπως δήλωσε την Τρίτη ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας, κ. Σπ. Παπασπύρος, μιλώντας στον «ΒΗΜΑ 99,5».
Ο κ. Παπασπύρος σημείωσε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι ...
αναγκαία, καθώς μόνο στη διετία 2010-2011 το βάρος από το δημόσιο χρέος υπολογίζεται στα 30 δισ. ευρώ.
Όπως είπε, απαιτούνται πολιτικές ελέγχου, ώστε να διαχωριστεί το «πραγματικό» χρέος από το «τοκογλυφικό» και να αποσαφηνισθεί τι πρέπει να πληρωθεί και τι όχι, στο πλαίσιο μίας δίκαιης ρύθμισης, καθώς οι πολίτες δεν ευθύνονται για την πολιτική διαχείριση της οικονομίας.
Ο κ. Παπασπύρος είναι ανάμεσα στις διακόσιες προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που υπέγραψαν τη διακήρυξη για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους.
Ο κ. Παπασπύρος τάχθηκε υπέρ του ενιαίου μισθολογίου, χωρίς όμως, όπως είπε, να εφαρμοστεί με ισοπεδωτικό τρόπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ανάφερε για παράδειγμα την περίπτωση των υγειονομικών υπάλλήλων, που λαμβάνουν επίδομα ειδικών συνθηκών, καθώς και όσους υπαλλήλους εργάζονται για πολλές ώρες και εκτός γραφείου.
Νωρίτερα σε συνέντεξη Τύπου που παραχώρησε η ΑΔΕΔΥ ενόψει του συλαλλητηρίου που διοργανώνει απόψε στην πλατεία Κλαυθμώνος μαζί με τη ΓΣΕΕ, ο κ. Παπασπύρος τόνισε πως η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής «Τράπεζας Κρατικών Δανείων» ή Ταμείου -αντί μηχανισμών προσωρινού και αντικοινωνικού χαρακτήρα- είναι μια ρεαλιστική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Άλλες λύσεις κατά την ΑΔΕΔΥ, θα ήταν η καθιέρωση ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι το 60% του ΑΕΠ, καθώς και για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, η προώθηση πολιτικών εναρμόνισης σε κοινωνικά αποδεκτά επίπεδα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των κοινών ορίων στη φορολογία, των επιχειρήσεων και της περιουσίας, αλλά και της κερδοσκοπίας (π.χ. με την καθιέρωση φόρου επί των συναλλαγών).
«Η απαίτηση του Συμφώνου για μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, για μια χώρα το χρέος της οποίας προβλέπεται να φτάσει το 160% του ΑΕΠ (προϋποθέτει πλεονάσματα πάνω από 6% το χρόνο για να μειώνεται κατά 1/20 το χρέος) είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτη, χωρίς μισθούς των 500 ευρώ, συντάξεις των 300 ευρώ, μηδενισμό της λαϊκής κατανάλωσης, ελαχιστοποίηση των κοινωνικών επιδομάτων, των κοινωνικών παροχών και των κοινωνικών πολιτικών» υπογράμισε.
«Ο κίνδυνος να χάσει η χώρα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις είναι πλέον ορατός και η επιβολή ενός άλλου -πιο επαχθούς- τύπου αναδιάρθρωσης (πέραν των επιμηκύνσεων κ.ά.) διαφαίνεται πια καθαρά στον ορίζοντα, με εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία και ρήτρες παρακράτησης της τάξεως του 0,2% του ΑΕΠ ως ποινή σε περίπτωση απόκλισης από τους νέους δείκτες» πρόσθεσαν οι συνδικαλιστές.
Το Βήμα
Ο κ. Παπασπύρος σημείωσε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι ...
αναγκαία, καθώς μόνο στη διετία 2010-2011 το βάρος από το δημόσιο χρέος υπολογίζεται στα 30 δισ. ευρώ.
Όπως είπε, απαιτούνται πολιτικές ελέγχου, ώστε να διαχωριστεί το «πραγματικό» χρέος από το «τοκογλυφικό» και να αποσαφηνισθεί τι πρέπει να πληρωθεί και τι όχι, στο πλαίσιο μίας δίκαιης ρύθμισης, καθώς οι πολίτες δεν ευθύνονται για την πολιτική διαχείριση της οικονομίας.
Ο κ. Παπασπύρος είναι ανάμεσα στις διακόσιες προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που υπέγραψαν τη διακήρυξη για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους.
Ο κ. Παπασπύρος τάχθηκε υπέρ του ενιαίου μισθολογίου, χωρίς όμως, όπως είπε, να εφαρμοστεί με ισοπεδωτικό τρόπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ανάφερε για παράδειγμα την περίπτωση των υγειονομικών υπάλλήλων, που λαμβάνουν επίδομα ειδικών συνθηκών, καθώς και όσους υπαλλήλους εργάζονται για πολλές ώρες και εκτός γραφείου.
Νωρίτερα σε συνέντεξη Τύπου που παραχώρησε η ΑΔΕΔΥ ενόψει του συλαλλητηρίου που διοργανώνει απόψε στην πλατεία Κλαυθμώνος μαζί με τη ΓΣΕΕ, ο κ. Παπασπύρος τόνισε πως η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής «Τράπεζας Κρατικών Δανείων» ή Ταμείου -αντί μηχανισμών προσωρινού και αντικοινωνικού χαρακτήρα- είναι μια ρεαλιστική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Άλλες λύσεις κατά την ΑΔΕΔΥ, θα ήταν η καθιέρωση ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι το 60% του ΑΕΠ, καθώς και για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, η προώθηση πολιτικών εναρμόνισης σε κοινωνικά αποδεκτά επίπεδα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των κοινών ορίων στη φορολογία, των επιχειρήσεων και της περιουσίας, αλλά και της κερδοσκοπίας (π.χ. με την καθιέρωση φόρου επί των συναλλαγών).
«Η απαίτηση του Συμφώνου για μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, για μια χώρα το χρέος της οποίας προβλέπεται να φτάσει το 160% του ΑΕΠ (προϋποθέτει πλεονάσματα πάνω από 6% το χρόνο για να μειώνεται κατά 1/20 το χρέος) είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτη, χωρίς μισθούς των 500 ευρώ, συντάξεις των 300 ευρώ, μηδενισμό της λαϊκής κατανάλωσης, ελαχιστοποίηση των κοινωνικών επιδομάτων, των κοινωνικών παροχών και των κοινωνικών πολιτικών» υπογράμισε.
«Ο κίνδυνος να χάσει η χώρα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις είναι πλέον ορατός και η επιβολή ενός άλλου -πιο επαχθούς- τύπου αναδιάρθρωσης (πέραν των επιμηκύνσεων κ.ά.) διαφαίνεται πια καθαρά στον ορίζοντα, με εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία και ρήτρες παρακράτησης της τάξεως του 0,2% του ΑΕΠ ως ποινή σε περίπτωση απόκλισης από τους νέους δείκτες» πρόσθεσαν οι συνδικαλιστές.
Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου