Είναι η τέταρτη φορά, σε διάστημα 12 χρόνων, που οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές χώρες (υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ ή όχι) επιχειρούν «για ανθρωπιστικούς λόγους» βομβαρδισμό χώρας-μέλους του ΟΗΕ.
Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, η κατάληξη ήταν εισβολή και απόσχιση (Κόσοβο). Στην περίπτωση του Ιράκ, η κατάληξη ήταν ...
εισβολή (δις) και κατοχή. Στο Αφγανιστάν, εισβολή και κατοχή.
Στην περίπτωση της Λιβύης το σενάριο παρουσιάζεται ελαφρώς διαφοροποιημένο.
Η Ουάσιγκτον, που συμμετέχει ενεργώς στους «χειρουργικούς» βομβαρδισμούς, δεν σπεύδει επισήμως να τεθεί επικεφαλής των επιχειρήσεων: Τρίτη επίθεση σε μουσουλμανική χώρα μέσα σε μια δεκαετία είναι πολύ βαριά απόφαση για να την πάρει αψήφιστα.
Στο ΝΑΤΟ, τούτη τη φορά, η Γερμανία της κ. Μέρκελ είναι η ευρωπαϊκή χώρα που εμφανίζεται απρόθυμη να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις (σ.σ.: στην περίπτωση του Ιράκ ήταν η Γαλλία που δεν ήθελε, κι έτσι εμφανίστηκε για πρώτη φορά η «Συμμαχία των προθύμων»).
Στην παρούσα περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά μάλλον σε σπασμωδικές κινήσεις, όσο περιμένει την τελική απόφαση του ΝΑΤΟ.
Αν οι επιχειρήσεις σε βάρος της Λιβύης τεθούν υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ, τότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτομάτως όλα τα μέσα που έχει διαθέσει η Ελλάδα, σε εθνικό επίπεδο, στον Οργανισμό: αεροδρόμια, ραντάρ, πλοία αεροσκάφη κ.λπ. (εκτός από τα αεροδρόμια Λήμνου, Ρόδου, Καρπάθου, τα οποία δεν …τα θέλει το ΝΑΤΟ γιατί, ελέω Τουρκίας, τα θεωρεί αποστρατιωτικοποιημένα).
Ετσι, η κυβέρνηση την προηγούμενη Παρασκευή, θεωρώντας προφανώς ότι η απόφαση του ΝΑΤΟ ήταν θέμα ωρών, έσπευσε να ανακοινώσει προκαταβολικώς ότι θα διέθετε (στο ΝΑΤΟ) F-16 και Super Puma ελικόπτερα. Στη συνέχεια όμως, τα πήρε πίσω.
Ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης του 2000, επί υπουργίας Γ. Παπαντωνίου, το ΝΑΤΟϊκό υποστρατηγείο της Λάρισας δεν μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο των αεροσκαφών πέραν του FIR Αθηνών και κατά συνέπεια τον έλεγχο θα αναλάμβανε το στρατηγείο της Νάπολης. Υπό τον φόβο της ενδεχόμενης πλήρους αδρανοποίησης του ΝΑΤΟϊκού υποστρατηγείου της Λάρισας, η κυβέρνηση πήρε χθες πίσω την «προσφορά» της στο ΝΑΤΟ για αεροσκάφη και ελικόπτερα.
Στην περίπτωση που δεν υπάρξει ΝΑΤΟϊκή απόφαση για εμπλοκή στη Λιβύη, η Ελλάδα μπορεί να διευκολύνει μόνον δύο συγκεκριμένες χώρες:
Τις ΗΠΑ, από τη Σούδα, με βάση τη διμερή τεχνική Συμφωνία που έχει υπογραφεί το 1991 με κύρωση από την ελληνική Βουλή, και έκτοτε έχει ανανεωθεί δύο φορες. Τα αμερικανικά αεροσκάφη μπορούν να χρησιμοποιούν πλήρως τη Σούδα, όπως και τα πλοία.
Τη Γαλλία, με βάση τη διμερή συμφωνία του 2001, σύμφωνα με την οποία τα εθνικά γαλλικά αεροσκάφη μπορούν να ανεφοδιάζονται μόνο στον αέρα, μέσα στο FIR Αθηνών, στο διεθνή εναέριο χώρο, σε συγκεκριμένες διαδρομές και αφού έχουν καταθέσει σχέδια πτήσεων.
Καμιά άλλη χώρα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ελληνικό έδαφος για εθνικές επιχειρήσεις της, παρά μόνον αν υπάρχει διμερής συμφωνία, που έχει εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ και την ελληνική Βουλή. Διαφορετικά, παραχωρείται ελληνική κυριαρχία κατά παράβαση του Συντάγματος.
Ετσι, παραμένει περίεργο πώς «φιλοξενούνται» τόσες μέρες σε ελληνικό έδαφος βελγικά αεροσκάφη, μήπως και πάρουν μέρος σε ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις...!
Της Κύρας Αδάμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου